PODR 9 april 2024

Peace On Drugs Radio

Elke dinsdagavond tussen 19:00 en 21:00 is dit unieke programma - live en lineair - te beluisteren via internet.

MP3-speler        Mac-speler

Toelichting bij bronnen: Hieronder vind je een aantal bronnen die de basis vormen voor de onderwerpen die in de uitzending van vanavond (eventueel) aan bod zullen komen. Een wezenlijk deel van de teksten is hier te lezen, de complete tekst vind je in de orginele bron. Via de groengekleurde linkjes kom je bij de orginele bron. Zie je (...) dan gaat de tekst daar verder of er gaat tekst aan vooraf.   

Meerderheid

Meerderheid Nederlanders wil legale wietteelt en -handel | Trouw (4 april 2024)

Zes op de tien Nederlanders vinden dat de productie, levering en verkoop van wiet en hasj legaal zou moeten zijn. Op dit moment is het verboden om cannabis te kweken en mogen telers het ook niet leveren aan coffeeshops, maar de overheid gedoogt de verkoop ervan.

Slechts 11 procent vindt dat dit huidige beleid goed werkt en dat er dus niets hoeft te veranderen. Dat concluderen Kieskompas en het ANP op basis van een enquête die door meer dan 6000 Nederlanders is ingevuld.

In bijna alle provincies is een meerderheid voor legalisering. In Groningen en Flevoland is deze groep met zo’n 70 procent het grootst. Drentenaren en Zeeuwen zien legalisering het minst vaak zitten, en vinden ook het vaakst dat wiet ook helemaal niet gedoogd zou moeten worden.

Stemgedrag

Stemgedrag hangt sterk samen met de mening over het cannabisbeleid. Mensen die tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar op GroenLinks-PvdA, Volt of Partij voor de Dieren stemden zijn het vaakst voor volledige legalisering. Kiezers van PVV, Forum voor Democratie en JA21 willen het vaakst het huidige gedoogbeleid voortzetten. SGP-kiezers zijn met afstand het vaakst tegen zowel legalisering als het gedoogbeleid.

In tien gemeenten wordt de komende jaren de zogeheten “wietproef” uitgevoerd. In Tilburg en Breda is dit experiment al gestart en steden als Almere, Groningen en Maastricht beginnen later dit jaar. Met dit experiment wordt gekeken hoe wiettelers op een legale manier op kwaliteit gecontroleerde cannabis kunnen leveren aan coffeeshops. Het doel is onder meer om (ondermijnende) criminaliteit terug te dringen. Even was het onzeker of het project door zou kunnen gaan, omdat de PVV de wietproef wilde pauzeren tot een nieuw kabinet aantreedt. De Tweede Kamer stemde daar vorige maand echter tegen.

Recreatief gebruik

In Duitsland is blowen sinds maandag legaal. In onder andere Portugal, Malta, Uruguay en enkele Amerikaanse staten was wiet al volledig legaal voor recreatief gebruik.

De enquête is tussen eind maart en begin april uitgevoerd door Kieskompas en werd ingevuld door een representatieve groep van 6501 volwassen Nederlanders. Zij gaven daarin hun mening over het volledig legaliseren van de productie, levering en verkoop van cannabis voor recreatief gebruik. (...)

kieskompas.nl ONDERZOEK Legaliseren wietteelt  

Majority of Americans think homegrow should be legal. (marijuana.com.au) (3 april 2024)

A new study of Americans 21 years and older, conducted online by Harris Poll, has shown strong support for the legal growing of cannabis at home.

59% of Americans now agree that Americans should have the right to legally grow cannabis at home.

“All adults should be allowed to grow their own cannabis alongside their fruits and vegetables, if they so choose, without the fear of financial or criminal penalties”

Shai Ramsahai, President of Royal Queen Seeds.

The nationally representative study, conducted in February 2024, surveyed more than 2,000 adults ages 21 and older, among whom 713 are cannabis consumers. Survey participants shared their thoughts on cannabis home grow laws as well as habits and purchasing patterns tied to 4/20, the largest cannabis sales day of the year. The results indicate continued normalization of cannabis in the U.S.

The study also showed:

• • 81% of cannabis consumers agree all Americans should have the right to grow at home
  • 62% of cannabis consumers would rather grow their own cannabis than buy it
  • 34% of cannabis consumers who have grown at home do so because they feel safer consuming their own home-grown flower compared to store-bought cannabis
  • 37% of Americans (21+) agree that they would consider buying cannabis seeds as a gift for someone on 4/20
  • 66% of cannabis consumers agree that they would consider buying cannabis seeds as a gift for someone on 4/20
  • 81% of cannabis consumers who plan on growing this year agree that they plan to buy cannabis seeds on 4/20 for themselves
  • 49% say home growing gives them a sense of confidence; 48% a sense of joy; 46% a sense of pride; 34% a sense of ease; 44% a connectedness with nature or Earth
  • 47% say they do so because it is fun
  • 43% said it is more cost-effective than buying cannabis flower in a store
  • 39% said the quality of the flower is better compared to store-bought
  • 26% of cannabis consumers have grown at home
  • 21% who have not grown at home would like to try
  • 56% of cannabis consumers who have grown cannabis at home admit to singing or playing music for their cannabis plants
  • 61% who plan to grow cannabis at home this year plan on growing in Spring (March-May); 49% in Summer (June-August); 24% in Fall (Sep-Nov); 29% in Winter (Dec-Feb)
  • 61% who plan to grow cannabis at home this year say they will grow cannabis from seeds; 21% from clones or seedlings
  • 44% who plan to grow cannabis at home this year say they will grow indoors; 33% outdoors

This survey was conducted online within the United States by The Harris Poll on behalf of Royal Queen Seeds from February 15-20, 2024, among 2,024 adults ages 21 and older, among whom 713 consume cannabis (i.e., cannabis consumers). The sampling precision of Harris online polls is measured by using a Bayesian credible interval. For this study, the sample data is accurate to within +/- 2.5 percentage points using a 95% confidence level.

Original PR here. (...)

Hoogeveen

Verontwaardiging in Hoogeveen: vertrekkend burgemeester wil maar 1 coffeeshop - RTV Drenthe (2 april 2024)

Hoogeveen krijgt maar één coffeeshop. Een meerderheid van de gemeenteraad besloot in december nog te gaan voor maximaal twee, maar vertrekkend burgemeester Karel Loohuis neemt dat advies niet over.

Het is één van Loohuis zijn laatste wapenfeiten als burgemeester, want vanaf woensdag neemt Martijn Breukelman (32) het stokje van hem over. Loohuis mag afwijken van het raadsbesluit, omdat hij het bevoegd gezag heeft als burgemeester over het coffeeshopbeleid.

Hij heeft de raad niet van tevoren ingelicht over zijn besluit. Dat hij nu in zijn laatste dagen als burgemeester afwijkt van het plan van de gemeenteraad wordt hem niet in dank afgenomen.

Verontwaardigd

"We zijn zeer verontwaardigd over deze gang van zaken", vertelt VVD-fractievoorzitter en voorstander van twee coffeeshops Ronald Klok. "De communicatie hierover is op één van zijn laatste dagen als burgemeester de deur uitgegaan. Dit is gewoon regeren over je eigen graf."

Volgens Klok is de keuze om voor twee coffeeshops te gaan vastgelegd met een amendement. "Wat een zwaar middel is. Het advies van de democratische meerderheid wordt hier dus compleet genegeerd."

Burgemeester zegt nee

Loohuis zegt dat hij naar alle voor- en tegenstanders van een coffeeshop heeft geluisterd. Hij laat weten dat er één vestiging mag komen, maar wel onder strikte voorwaarden. "Daarnaast eis ik dat er een goed handhavingsbeleid komt. Daar moeten afspraken over gemaakt worden."

Het CDA, de ChristenUnie, SGP en Forum voor Democratie hebben de afgelopen maanden laten weten tegen de komst van een coffeeshop te zijn.

Om een coffeeshop toe te staan moeten de regels van de gemeente nog wel worden aangepast. De shop mag straks alleen komen in gebieden waar dag- en avondhoreca is toegestaan. Dat is nu rondom het stadscentrum en winkelcentra De Weide, Krakeel, Nije Nering, Zuid Wielewaal/Wolfsbos en Hollandscheveld.

Waarom een coffeeshop?

In Hoogeveen waren coffeeshops nooit toegestaan. Vorig jaar diende de VVD een motie in met het verzoek richting het gemeentebestuur om te onderzoeken of er toch een coffeeshop kon komen. Een meerderheid van de raad zag dat wel zitten, alleen de christelijke partijen niet.

Twee gaan het er dus niet worden, maar er wordt op dit moment wel beleid en regels opgesteld voor één coffeeshop. Het begint er steeds meer op te lijken dat Hoogeveners straks gedoogd een jointje kunnen halen in eigen woonplaats. Dat kon al in Assen, Emmen en Meppel. (...)

Utrecht

Qbuzz stapt naar de rechter om drive-through coffeeshop tegen te houden, eigenaar baalt: 'Al 16 jaar bezig' - RTV Utrecht (29 maart)

De nieuwe drive-through coffeeshop aan de Griffioenlaan in Utrecht kan voorlopig nog niet open. De vergunningen zijn niet rond, bovendien loopt er nog een procedure bij de bestuursrechter. Het pand naast P+R Westraven is op een haar na klaar voor gebruik.

De plannen voor een drive-through coffeeshop zijn al heel oud. Al in 2007 was er een aanvraag voor een verkooppunt van softdrugs, waarbij automobilisten langs een raam rijden om zaken te doen. Toen kwam een dergelijke shop niet van de grond. Vorig jaar bleek er een nieuwe aanvraag gedaan te zijn. Nu voor de Griffioenlaan, aan de rand van de stad. Voor een deel zijn dezelfde ondernemers die in 2007 bij de aanvraag betrokken waren nu actief bij dit project. Het huisje staat naast de parkeergarage. Stratenmakers leggen deze week de laatste hand aan het plaveisel.

Toch kan de ondernemer nog niet open. Gisteren diende er voor de bestuursrechter een kort geding, dat is aangespannen door Qbuzz. De ov-aanbieder heeft zijn remise aan de Griffioenlaan en vreest extra verkeersoverlast, die de dienstregeling van bus en tram kan belemmeren. Met name op beursdagen is het druk rond de P+R Westraven. "Dan pakt alleen Qbuzz hun verantwoording en staat op eigen houtje en kosten het verkeer te regelen voor de gemeente Utrecht", zegt een woordvoerder van het bedrijf.

Rond het gebied is het al druk omdat er ook internationale vakantiebussen vertrekken. "De passagiers van deze bussen worden gebracht en gehaald door mensen die hun auto overal en nergens parkeren, maar wel heel vaak op de in- en uitrit van de Technische Unie en Qbuzz parkeren om deze bussen af te wachten." Qbuzz vreest veel extra verkeer door de coffeeshop en denkt dat de uitrit dan vaker geblokkeerd zal worden.

Een woordvoerder van Griffioen bv, de eigenaar van de coffeeshop, geeft aan enorm te balen van de situatie. "Wij zijn al zestien jaar bezig en alles is op orde. Zo zijn we door de Bibob-procedure gekomen", zegt hij. Die procedure bekijkt of er geen criminele banden zijn met de coffeeshop.

Ook geeft hij aan het vreemd te vinden dat Qbuzz bezwaar maakt. "Zij zeggen dat ze verkeersoverlast krijgen, maar dat is gek want ze hebben ook nog een uitgang aan de andere kant van het terrein. En andere gebruikers zoals de parkeergarage, Rijkswaterstaat en de Technische Unie hebben geen bezwaar gemaakt." Rijkswaterstaat heeft een groot kantoor aan dezelfde laan.

Verkeersdrukte

Een woordvoerder van de gemeente bevestigt dat er tegen de verleende omgevingsvergunning een beroepsprocedure loopt. "De uitspraak wordt met twee weken verwacht, tot die tijd doen wij over deze procedure geen uitspraken", laat de gemeente weten. In de zogenoemde voorlopige voorziening eist Qbuzz dat de gemeente een onafhankelijke verkeerskundige naar de situatie laat kijken. "Ons bezwaar is niet zozeer tegen de coffeeshop maar wel tegen de vermoedelijke verkeersdrukte die het met zich meebrengt", zegt de woordvoerder van Qbuzz. De eigenaar van de coffeeshop vindt dat onzin, rond de coffeeshop kunnen ze zo'n twintig auto's kwijt, dus verwachten ze geen opstoppingen op de rijbaan.

Volgens de gemeente is er op ander gebied ook nog geen groen licht voor de coffeeshop. "Er is inderdaad een omgevingsvergunning verleend, maar de exploitatievergunning nog niet", laat de gemeente weten.

Eigenlijk had de coffeeshop op 1 april open willen gaan. De woordvoerder van het bedrijf bevestigt dat de exploitatievergunning nog niet binnen is. "We moeten alleen nog wat noodverlichting ophangen. Dan volgt een inspectie, en wordt die vergunning verleend." Wanneer ze nu opengaan hangt af van de uitspraak van de rechter.

Bier kun je overal kopen, designer­drugs niet

Brabantse biertaxi’s bezorgen zwaar verslavende drugs: ‘Bij verslavingskliniek gooiden ze het over de schutting’ | Binnenland | AD.nl (4 april 2024)

Biertaxi's in Tilburg en Breda bezorgen niet alleen bier en wijn, maar ook designerdrugs, waaronder het zwaar verslavende middel flakka. ‘Bizar’, vindt de Brabantse verslavingszorg. ,,We doen niets wat niet mag”, zegt de eigenaar.

Jongeren kunnen moeiteloos drugs kopen bij een biertaxi, zo weet Alex van Dongen, preventiewerker van Novadic-Kentron, de Brabantse instelling voor verslavingszorg. Niet alleen vanaf hun huisadres, maar ook vanuit de daklozenopvang of zelfs bij de verslavingskliniek in Vught. Van Dongen beseft dat er behalve de biertaxi’s nog genoeg andere kanalen zijn om aan drugs te komen. ,,Maar ik vind het toch wel zorgelijk dat zulke bedrijven, die keurig staan bij de Kamer van Koophandel, een verwoestende drug als flakka gewoon aan huis komen brengen.”

De biertaxi’s in Tilburg en Breda bieden behalve bier en wijn ook diverse designerdrugs aan. Ze beloven een razendsnelle bezorging, 24 uur per dag, zeven dagen per week. Biertaxi Tilburg legt op haar twee websites uit dat de designerdrugs die nu aangeboden worden, binnenkort verboden zullen zijn. De Tweede Kamer heeft al ingestemd met de wetswijziging, maar het wachten is op de Eerste Kamer. Tot die tijd mogen de biertaxi’s de designerdrugs ongehinderd aan de man brengen.

Novadic Kentron-man Van Dongen kijkt al jaren reikhalzend uit naar het moment dat de designerdrugs daadwerkelijk verboden zijn. De thuisbezorgservice van de biertaxi’s brengt veel verslaafden in de verleiding om toch drugs te bestellen, zo ziet hij. Een Tilburgse man, patiënt bij Novadic-Kentron, bevestigt dat uit eigen ervaring: ,,In de kliniek in Vught gooiden ze het gewoon over de schutting. Ik had van tevoren betaald.” En voor bewoners van Traverse, de Tilburgse daklozenopvang, is het volgens de man een koud kunstje om drugs te laten bezorgen bij het naburige Wilhelminapark of op de hoek van de straat.

,,Dat is niet tegen te houden”, zegt Van Dongen. Hij wijst er wel op dat in de forensische kliniek in Vught patiënten gewoon een telefoon mogen hebben. ,,En soms gaan ze dan op zoek naar drugs. We doen er alles aan om dat te voorkomen, maar er blijven uitzonderingen waarbij dat niet lukt.” Voor Traverse in Tilburg geldt hetzelfde, zegt een woordvoerster: ,,Bewoners zijn overdag vrij om te gaan en te staan waar ze willen”.

‘Foutje’

De eigenaar van de Tilburgse biertaxi, die alleen zijn voornaam Emre aan de openbaarheid prijs wil geven, zegt dat zijn bedrijf zich aan de regels probeert te houden. Dat er ook drugs bezorgd worden aan patiënten van een verslavingskliniek of bewoners van de daklozenopvang, is tegen de regels, erkent hij. ,,Dat is dan een foutje geweest, want we bezorgen alleen bij mensen thuis. En als we zien dat mensen een zwaar verslavingsprobleem hebben of jonger dan 18, leveren we ook niet. We zijn er niet om mensen kapot te maken.”

Biertaxi Tilburg heeft zes koeriers in dienst. Zij bezorgen in heel Brabant, zegt Emre. Het alarm dat Novadic-Kentron slaat over de ‘zombiedrug’ flakka, die de laatste jaren vooral in West-Brabant slachtoffers maakte, noemt hij ‘overdreven’. ,,Ik ken ook mensen die er wel verantwoord mee om kunnen gaan.”

Cijfers over de omzet wil Emre niet geven, maar hij laat wel doorschemeren dat de verkoop van designerdrugs lucratieve business is: ,,Bier kun je overal kopen, designerdrugs niet.” Biertaxi Breda was niet voor commentaar bereikbaar.

Lachgas

Op een van haar twee websites meldt Biertaxi Tilburg dat het onmiddellijk stopt met de verkoop van designerdrugs zodra het landelijk verbod van kracht wordt. Of dat nog voor de zomer gebeurt, is nog niet zeker. Veel biertaxi’s brachten tot 1 januari 2023 ook lachgaspatronen rond, maar sinds de verkoop en het bezit daarvan verboden zijn, zijn ze daarmee gestopt.

Een enkele biertaxi in Brabant -bijvoorbeeld die in Oss - biedt nog wel slagroompatronen aan. Ook daar zit lachgas in. (…)

Biertaxi's die drugs bezorgen: 'Echt gewoon heel kwalijk' | NPO Radio 1 (5 april 2024)

Biertaxi's in Breda en Tilburg bezorgen naast bier en wijn ook designerdrugs.En dat doen ze niet alleen aan huis; zelfs bij de daklozenopvang en verslavingszorg wordt het zo over de schutting gegooid. Paul Depla, burgermeester van Breda, praat erover in De Nieuws BV. (klik op de link om te luisteren) (...)

De drummer van Doe Maar 

Af en toe een snuifje kan geen kwaad, en meer fabels over drugsgebruik | Hilvarenbeek | AD.nl (6 april 2024)

Het lijkt niet alleen of drugs heel normaal zijn geworden. Het ís ook zo. En dat moeten we helemaal niet willen, bepleit René van Collem. De drummer van Doe Maar begeleidt verslaafde jongeren en hun families in de kliniek Yes We Can in Hilvarenbeek en Eindhoven. Hij heeft er ook een dagtaak van gemaakt om onderscheid te maken tussen feiten en fabels over drugs.

1. Een pilletje of een snuifje op een festival. Wat geeft dat nou?

,,Het is een feit dat harddrugs inmiddels heel normaal zijn geworden. Dat lees je af aan cijfers over drugsgebruik op festivals. 80 procent gebruikt dan. Iedereen doet het, dus is het geen probleem. Dat hoor je ze dan zeggen. Natuurlijk is het dat wel! Je ziet een enorme toename van jongeren met een drugsprobleem.”

2. Ik doe het maar af en toe, dan geeft het niet.

,,Te veel mensen bagatelliseren drugsgebruik. Jonge mensen met ADD of ADHD zijn heel erg gevoelig voor drugs. Als je in een depressie zit, als je merkt dat je van een snuif coke of een joint meteen opknapt, dan zit je op een hellend vlak. En elke verslaafde denkt dat hij het wel in de hand kan houden. Dat is niet zo.”

3. Een joint telt niet mee in het rijtje harddrugs.

,,In mijn tijd had een joint nog een THC-gehalte van 6 procent. Dat is nu ergens tussen de 25 en 35 procent. THC is de belangrijkste werkzame stof en die doet er lang over om uit je bloed te verdwijnen. Dus als je in het weekend een joint rookt, dan blijft die stof nog wekenlang in je bloed. Dat wil niet per se zeggen dat je zo lang onder invloed bent, maar THC werkt veel langer door dan gedacht.”

,,Zogenoemde designerdrugs zoals miauw miauw of 3-MMC – je hebt allerlei varianten – zijn heel gevaarlijk. Je speelt met je gezondheid als je die veelvuldig gebruikt. Je kunt duizelingen krijgen, psychoses, organen die ermee stoppen. Hoe chemischer, hoe schadelijker voor je lijf. En we weten nog niet eens heel goed wat de effecten zijn op lange termijn.”

4. Je kunt je eigen kind nooit laten vallen.

,,Dat is eigenlijk verkeerd uitgedrukt. Een verslaafde laat zijn familie vallen. Die plaatst zichzelf buiten het gezin, wijst de andere familieleden af. Daarom is het zo belangrijk om grenzen te stellen en daar niet van af te wijken. Liefdevol begrenzen. Tegen je kind zeggen dat je van hem of haar houdt, maar dat je niet houdt van het gedrag dat bij de verslaving hoort. Want verslaving betekent automatisch een gedragsverandering.”

5. Je kunt een verslaafde niet helpen.

,,Binnen een gezin is het heel moeilijk om een verslaafde te helpen. Juist uit liefde ga je ook je eigen grenzen verleggen. Je wilt je kind ook graag geloven als hij of zij zegt dat het allemaal wel meevalt. Zoek hulp en mijn advies is: doe dat bij een instelling die werkt met de twaalfstappenmethode. Het hele gezin wordt daarbij betrokken.” (...)

Microdoseren 

Sjanett neemt kleine beetjes drugs: dit is wat microdoseren met je doet | RTL Nieuws (7 april 2024)

Om de twee dagen neemt Sjanett de Geus vijf druppeltjes van een goedje dat lijkt op ‘magic mushrooms’. Ze gaat er niet van hallucineren, maar het helpt haar beter te kunnen focussen en tegen negatieve gedachten. Het wetenschappelijk onderzoek naar microdoseren staat nog in de kinderschoenen, maar de interesse ernaar groeit. In deze video leggen we je er alles over uit. (Check video via bovenstaande link) (...)

Antenne Nederland

Middelengebruik onder risicojongeren in Nederland in kaart - HvA (9 april 2024)

In samenwerking met 10 verslavingszorgsinstellingen hebben onderzoekers van de Hogeschool van Amsterdam voor de derde keer de ontwikkelingen van (problematisch) middelengebruik bij jonge risicogroepen onderzocht. De resultaten zijn vandaag gepresenteerd in de Antenne Regiomonitor 2022- 2023. Over de hele linie zien professionals positieve en negatieve ontwikkelingen. In positieve zin hervindt een deel van de jeugd sinds de coronatijd weer zijn/haar ritme en krijgt zodoende meer greep op zijn leven. In negatieve zin kan een deel van de jeugd nog steeds niet goed zijn draai vinden; jongeren keren zich vaker tegen het gezag, bewoners en winkeliers.

WELKE ONTWIKKELINGEN ZIJN ER OP LEEFGEBIEDEN?

Over de hele linie zien professionals positieve en negatieve ontwikkelingen. In positieve zin hervindt een deel van de jeugd sinds de coronatijd weer zijn/haar ritme en krijgt zodoende meer greep op zijn leven. Jongeren hebben weer vaker contact met professionals in de zorg en het sociale domein. Ook in het onderwijs en het oppakken van (uitgestelde) stages zijn weer lichtpuntjes te zien. In negatieve zin kan een deel van de jeugd nog steeds niet goed zijn draai vinden; jongeren keren zich vaker tegen het gezag, bewoners en winkeliers. Verschillende professionals (onderwijs en sociaal domein) voelen meer afstand vanuit problematische groepen.

Naast groepskenmerken, omgevingsfactoren en de mate van delinquentie, is ook gekeken naar aard en omvang van middelengebruik in groepen in dorpen en steden. De heropening van het uitgaansleven (na corona) leidde in sommige groepen tot ander uitgaansgedrag en gebruik, alhoewel veel groepen ook op andere plekken alcohol en drugs blijven gebruiken. De keuze van een plek hangt onder meer af van de groepssamenstelling, tijdstip, verwachting en de aard van activiteiten. De aard van het gebruik schommelt tussen recreatief en soms problematisch drugsgebruik. Veel jongeren beginnen vanuit experimenteerzin, die in sommige groepen zich soms sneller problematisch lijkt te ontwikkelen.

OVER DE ONDERZOCHTE GROEPEN

De preventiewerkers interviewden 29 professionals (jongeren-, ambulant en straathoekwerkers) die goed ingevoerd zijn in de handel en wandel van hun doelgroep. De onderzochte 29 groepen zijn verdeeld over 11 dorpen en 18 steden in 10 provincies en vertegenwoordigen ongeveer 1.000 jongeren, waarvan driekwart man (15-27 jaar). In 19 groepen is de meerderheid Nederlands en vooral woonachtig in grotendeels ‘witte dorpen’; bij 6 groepen is de meerderheid van niet-westerse komaf die vaak in grote en middelgrote steden in dichtbevolkte delen wonen; bij 4 groepen is er sprake van een etnische blend.

Een groot deel van de jongeren is schoolgaand, maar door de bank genomen stroomt een klein deel door naar hoger onderwijs. Relatief veel (jong)volwassenen volgen een praktische opleiding of zijn praktisch opgeleid Sommige schoolgaande subgroepen zijn behept met een straatcultuur. Opvallend is dat in veel groepen een anti-school mentaliteit heerst. Daar is soms een kwart tot een derde drop-out (leerplichtig maar niet meer schoolgaand). De streek en/of regio waar jongeren opgroeien (met de typische economische bedrijvigheid), beïnvloedt vaak hun uiteindelijke beroepskeuze.

POPULARITEIT VAN MIDDELEN

De populariteit van een middel lezen onderzoekers af aan de mate van verspreiding (diffusie) in het aantal deelnemende groepen. Bij alcohol, cannabis en nicotine is er sprake van een zeer grote verspreiding omdat deze middelen in (bijna) alle groepen en daarbinnen ook door een meerderheid gebruikt worden. Aan de andere kant van het spectrum is sprake van een geringe verspreiding bij GHB, basecoke en heroïne omdat deze middelen in slechts een paar groepen en daarbinnen ook door een minderheid worden gebruikt.

Qua dynamiek in gebruik valt vooral lachgas en in mindere mate ook ketamine op omdat bij deze middelen relatief vaak sprake is van een afname in gebruik. Bij cocaïne, 3-MMC, amfetamine en psychedelica gaat het daarentegen relatief vaak om toenemend gebruik. Dat geldt ook voor heroïne, maar de verspreiding blijft gering. Bij de andere middelen blijft het gebruik meestal stabiel. (...)

antenne-nederland-2022-2023.pdf (hva.nl)

Canada’s trail-blazing approach

Trudeau: Concerns over cannabis legalization violating international treaties were unfounded | StratCann (5 april 2024)

Prime Minister Justin Trudeau spoke of the easy transition Canada took into a legal market in an interview with the host of a French show on cannabis and cannabis laws around the world. 

The Prime Minister’s comments spoke of the rather un-exciting nature of legalization in Canada, a reflection of the lack of any significant societal changes caused by taking the historic step to be the first G7 nation in the world to legalize cannabis. 

This was not surprising, Trudeau tells the interviewer, as Canadians were already consuming cannabis, a drug he says is significantly safer than another legal, regulated product: alcohol. 

The only major changes, he says, are that there is now less pressure on the justice system since people, especially minorities, are not being targeted for cannabis possession anymore, and that Canadian adults now have a safer, regulated source for cannabis rather than relying on the illicit market. 

One issue Trudeau says he did have concerns about was if legalizing would put Canada at odds with international treaties, something many Conservatives raised as a serious concern in their opposition to legalization as the bill was being debated in 2017 and 2018. 

But those fears were also unfounded, Trudeau says, and instead, the international community has been watching and learning from Canada’s trail-blazing approach. 

“The only downside that worried us a lot was that it was going to put us outside of certain international treaties on the fight against drugs,” said Trudeau (translated). “We said to ourselves: ‘Are people going to punish Canada because we are not aligned with the treaties?’ Nobody talked to us about that. People watched with interest what we were doing. The other ‘downside’ is that there is still work to be done, but there is nothing that would be negative enough to even say that we should not have done it.”

The Conservatives in the House were beating the drum around home growing specifically, with some incredibly outrageous comments and stunts over the last few months of debate, including the reading of a poem, the comparison of home-grow with ‘fentanyl on the shelf,’ the claim that four cannabis plants can produce 4,800 grams of cannabis, the claim that kids will use toasters to heat cannabis leaves, and the constant and ever-present concern of kids being around cannabis plants.

Marylyn Gladu, then the Conservative health critic, said it was ridiculous and irresponsible for the government to put Canada in breach of these international treaties in 2017.

“I think it’s completely unacceptable that the Liberal government, by choosing an arbitrary implementation date, would put us in a position where Canada would breach three treaties that may jeopardize trade deals that are dependent on us complying to them. I think that’s ridiculous. It’s naive to think that we could have any kind of integrity on the world stage by violating the treaties. I think “principled non-compliance” was the term used. This is ridiculous. We are always calling out other countries that don’t abide by the treaties they’ve signed with the UN. We will lose that ability if we don’t address this situation. I think this is completely irresponsible.”

Conservative MP Lenn Webber shared similar sentiments in the same meeting. 

“I think it’s absolutely unacceptable that we are violating UN treaties to pursue the legalization of marijuana in this country,” said Webber. “I don’t know what the Liberal government is going to do, whether they’re going to either withdraw from the treaties or just violate the treaties. I would like to know from that government what they plan on doing.”

In the same meeting, however, Steven Rolls, a senior policy analyst at Transform Drug Policy Foundation in the UK who was called an expert witness on the subject, said the issue was being exaggerated. 

“I think there’s a little bit of over-dramatization here, that somehow the whole system would cave in if you move into a technical non-compliance for a period, especially if you’re making a clear moral case on UN grounds based on higher UN principles, and you are clearly showing an effort to resolve the tensions that have emerged. I would caution in regard to some of this rather over-dramatizing situation. It needn’t be this terrible cataclysmic situation. You can progress things without the whole system collapsing. I just wouldn’t worry quite as much as some of the committee members seem to be doing.” (...)

Duterte Junior 

Philippines: New ‘Drug War’ Declared in Davao City | Human Rights Watch (hrw.org) (7 april 2024)

The mayor of Davao City in the Philippines, Sebastian Duterte, recently declared a new “war on drugs,” suggestive of the abusive campaign of his father, former President Rodrigo Duterte, Human Rights Watch said today. Local authorities killed five people in the 24 hours after he made the declaration and at least seven within a matter of days.

The failure of Philippine President Ferdinand Marcos Jr. to end the violent anti-drug raids that underpin the “drug war” has emboldened local leaders such as Duterte to adopt measures in violation of international human rights law.

“Davao City Mayor Sebastian Duterte may have sparked another round of police summary executions by reenergizing his father’s abusive ‘drug war,’” said Bryony Lau, deputy Asia director at Human Rights Watch. “But the sad reality is that these killings never ended, and the thousands of victims and their families in Davao City and elsewhere struggle without a remedy or justice.”

On March 22, 2024, Mayor Duterte declared a new “war against drugs” in Davao. He gave a speech at an event for the city police in which he conveyed a message to drug users: “If you don’t stop, if you don’t leave, I will kill you.”

Hours after the speech, Davao City media reported several killings by the police during drug raids, in which the police alleged that the victims had “fought back,” the same claim that Philippine authorities have used for years to justify “drug war” killings.

These recent killings in Davao City are merely a spike in a “drug war” that has never stopped, Human Rights Watch said. The University of the Philippines Third World Studies Center has reported that since Duterte became mayor in June 2022, Davao del Sur, the city’s greater provincial area, has had more drug-related killings than any other area in the country, including Metro Manila.

Out of the 342 killings the center recorded from July 1, 2022, to June 30, 2023, 53 (15 percent) occurred in Davao del Sur. By comparison, there were 44 killings in Cebu and 43 in Metro Manila, or the National Capital Region. An updated figure published by Rappler indicates that from July 1, 2022, to March 15, 2024, a total of 96 people were killed in “drug-related” incidents in Davao. All but one were committed by police and anti-drug agents during police operations.

Human Rights Watch in 2023 interviewed families of victims of recent drug-related killings in Davao. The 20-year-old wife of a shooting victim said that in April 2023, the authorities had accused her husband of theft and small-time drug dealing: “We had just come from a 7-Eleven to buy food that night when about six men came to our house, dragged my husband to the second floor, where they shot him in the chest.”

She said that a police car, not an ambulance, arrived to retrieve her husband’s body even while about 15 armed men and local officials remained nearby, indicating the authorities were involved in the killing. 

Local activists said that the killings under the current mayor were no different from in previous years. “The killings here have been regular,” said a member of a Davao human rights group. “The perpetrators often just wear civilian clothes, but they are always in groups. It reminds us of the days of the ‘Davao Death Squad,’ that’s how bad it is.” 

Human Rights Watch in 2009 reported on the “Davao Death Squad,” a shadowy group allegedly responsible for hundreds of extrajudicial executions over two decades when Rodrigo Duterte was mayor of Davao City. After he became president in 2016, police conducted sweeping raids and “buy-bust operations” across the country, resulting in thousands of fatalities, most being of poor drug users and small-time drug peddlers. The International Criminal Court is investigating these killings in its ongoing investigation into crimes against humanity in the Philippines. 

President Marcos has continued the anti-drug campaign begun by his predecessor. He has said repeatedly that the campaign against drugs will focus on rehabilitation but killings have continued. Although the rate of killings has dropped since Marcos became president in June 2022, the Third World Studies Center found that more than 600 people were killed in “drug-related” incidents in the 19 months he has been in office.

Marcos appointed a new chief of the Philippine National Police, Rommel Francisco Marbil, who at a news conference on April 2 said he would pursue the anti-drug campaign, although he said he did not want to call it a “war on drugs.” He vowed to abide by the rule of law in achieving “100 percent drug-free” communities and to ensure accountability and transparency in the investigations of drug-related killings such as those in Davao City.

Unless President Marcos clarifies publicly that he has ordered a policy shift to end targeted killings of alleged drug dealers and users, and states clearly that those responsible for unlawful killings will be fully prosecuted, local officials like Duterte will continue to try to justify such killings, Human Rights Watch said.

“The new spate of killings in Davao City and elsewhere shows that President Marcos has not done enough to end the ‘drug war,’” Lau said. “The Marcos administration needs to take stronger action to demonstrate that the ‘war on drugs’ is officially over.” (...)

Iran

Iran executes 853 people in eight-year high amid repression, ‘war on drugs’ (amnesty.org) (4 april 2024)

Robust international action is urgently needed to halt a horrifying surge in executions that saw Iran’s prisons transformed into sites of mass killings in 2023, said Amnesty International. In a new research briefing published today the organization highlights that at least 481 executions – more than half of the total 853 executions recorded in 2023 – were carried out for drug-related offences.

“Don’t Let Them Kill Us”: Iran’s Relentless Execution Crisis since 2022 Uprising reveals how the Iranian authorities have intensified their use of the death penalty to instil fear among the population and tighten their grip on power in the aftermath of the “Woman Life Freedom” uprising of September-December 2022. The briefing also raises the alarm over the disproportionate impact of the authorities’ lethal anti-narcotics policies on poor and marginalized communities. 

The number of executions in 2023 is the highest recorded since 2015 and marks a 48% increase from 2022 and a 172% increase from 2021. Iran’s killing spree is continuing into 2024, with at least 95 recorded executions by 20 March. Execution numbers recorded by Amnesty International are minimum figures and the organization believes the real number is higher.

“The death penalty is abhorrent in all circumstances but deploying it on a mass scale for drug-related offences after grossly unfair trials before Revolutionary Courts is a grotesque abuse of power. The Islamic Republic’s deadly anti-narcotics policies are contributing to a cycle of ‎poverty and systemic injustice, and further entrenching ‎discrimination against marginalized communities, in particular Iran’s oppressed Baluchi minority,” said Diana Eltahawy, Deputy Regional Director for the Middle East and North Africa at Amnesty International.

Last year also saw a wave of executions targeting protesters, social media users and other actual or perceived dissidents for acts protected under international human rights law incurring charges such as “insulting the prophet” and “apostasy” as well as vague charges of “enmity against God” (moharebeh) and/or “corruption on earth” (efsad-e fel arz).

“Protesters, dissidents and members of oppressed ethnic minorities are among those executed as the authorities have weaponized the death penalty in an orchestrated bid to sow fear among the public and suppress dissent. Without a robust global response, the Iranian authorities will feel emboldened to execute thousands more people in the coming years with total impunity,” said Diana Eltahawy.

“Our shocking findings on the Iranian authorities’ ongoing assault on the right to life underscore the urgent need for the international community to press the Iranian authorities for an immediate moratorium on all executions. As the UN Human Rights Council votes this week on whether to renew the mandates of the Fact Finding Mission on Iran and the Special Rapporteur on Iran, it is vital to signal to the Iranian authorities that their abysmal human rights record will remain under international scrutiny and to ensure that an international independent investigative and accountability mechanism remains in place to collect and analyze evidence of crimes under international law.”

Revolutionary Courts issued 520 (61%) of the death sentences carried out in 2023. These courts have jurisdiction over a wide range of acts, including drug-related offences, which the authorities consider as “national security” crimes. The courts lack independence, operate under the influence of security and intelligence bodies, and routinely use torture-tainted forced “confessions” in grossly unfair summary trials to issue convictions.  

Staggering increase in drug-related executions

The spike in executions in 2023 is driven largely by a distressing lethal shift in Iran’s anti-narcotics policy after Ebrahim Raisi’s rise to presidency and the appointment of Gholamhossein Eje’i as the Head of the Judiciary, both in 2021.

Amnesty International has analysed official statements from top executive and judicial authorities publicly criticizing 2017 reforms to the Anti-Narcotics Law, which led to a dramatic decline in drug-related executions between 2018 and 2020 and calling for increased use of the death penalty to combat drug-trafficking.  

These official positions have translated into a horrifying upward trajectory since 2021, with 481 drug-related executions in 2023, constituting 56% of the total number of executions. This marks an ‎89% increase from 2022 when 255 people were executed for drug-related offences and a 264% increase from 2021 when 132 people were executed for drug-related offences.

Iran’s Baluchi minority accounted for 29% (138) of drug-related executions in 2023 while constituting only about 5% of Iran’s population, exposing the discriminatory effect of the authorities’ anti-narcotics strategy on the most marginalized and impoverished communities.

Individuals executed for drug-related offences were often cruelly put to death in secret without prior notice to their families and lawyers.

Without urgent action from the international community, drug-related executions will continue to rise, amid ongoing efforts by the judiciary, legislative and executive branches to enact a new lethal anti-narcotics law which, if adopted, would expand the range of drug charges incurring the death penalty. 

Executions as a tool of political oppression  

Throughout 2023, in the aftermath of the “Woman Life Freedom” uprising of September-December 2022, the Iranian authorities also intensified their use of the death penalty as a weapon to quash dissent.

In 2023, the authorities executed six men in connection with the 2022 uprising and one man in connection with the November 2019 nationwide protests. At least a further seven people have been sentenced to death and are at imminent risk of execution in connection to the 2022 uprising and the November 2019 protests.

The rise in executions has led to prisoners on death row going on hunger strike and publicly pleading for interventions to stop their executions.

In May 2023, several days prior to their executions after grossly unfair trials, protesters Majid Kazemi, Saleh Mirhashemi and Saeed Yaghoubi smuggled a note out of prison pleading for help, stating: “Please don’t let them kill us.”

On 28 January 2024, another group of death row prisoners wrote an open letter announcing their hunger strike and asking for support to save their lives. “Perhaps with your help, these executions can be stopped. In whatever way you can, please be our voice…”

Executions of those arrested as children

Last year also marked a shocking escalation in the use of the death penalty against child offenders, with the executions of one 17-year-old boy and four youths convicted of crimes that took place when they were under 18 years old.

Hamidreza Azari was arrested when he was just 16 years old and executed less than seven months later after a grossly unfair trial that was expedited by prosecution authorities. The Iranian authorities shamelessly misrepresented his age as 18 in domestic media to evade accountability for violating international law which prohibits the imposition of death sentences on people under 18 at the time of the crime.

In recent months, authorities have misleadingly promoted a new directive from the Head of the Judiciary as a step towards “a further reduction” in death sentences against child offenders. However, Amnesty International’s analysis reveals that the directive fails to address long-standing inherent flaws in juvenile laws, and reaffirms the discretion granted to judges to sentence child offenders to death following flawed “maturity assessments”.

Amnesty International has repeatedly urged the Iranian authorities to amend Article 91 of the Islamic Penal Code to abolish the death penalty for crimes committed by children in all circumstances.

Background

The Iranian authorities refuse to provide public statistics of death sentences and executions. To record the number of executions carried out in 2023, Amnesty International worked closely with Abdorrahman Boroumand Centre, drawing from open sources, including reports by state media, independent media and human rights organizations. The organization also reviewed the execution logs of Iran Human Rights and Kurdistan Human Rights Network.

The death penalty is the ultimate cruel, inhuman and degrading punishment. Amnesty International opposes the death penalty in all cases without exception, regardless of the nature or circumstances of the crime; guilt, innocence or other characteristics of the individual; or the method used by the state to carry out the execution. (...)

Drugsgebruik opende nieuwe werelden

Geschiedenis: drugsgebruik opende nieuwe werelden voor geleerden, dichters en schrijvers - NRC (4 april 2024)

Historicus Mike Jay schreef een inzichtelijk boek over geleerden en dichters, zoals Sigmund Freud en Charles Baudelaire, die drugs gebruikten om de onderbewuste regionen van de menselijke geest te doorgronden – met ambivalente resultaten.

Drugs komen tegenwoordig nog vooral in het nieuws vanwege de misdaad die ermee is verbonden. Smokkel, liquidaties, terreur, explosies, monsterprocessen – de drugscriminaliteit lijkt volledig uit de hand te zijn gelopen. Zelfs een beschaafd land als Nederland dreigt een ‘narcostaat’ te worden of is dat volgens sommigen allang. Het succes van de drugsmisdaden hangt uiteraard direct samen met de vraag. Cannabis, cocaïne, opium, speed, ecstasy, lachgas en alle andere drugs behoren tegenwoordig tot het algemene volksvermaak. De (gedeeltelijke) illegaliteit ervan lijkt niemand te deren, zonder dat het officiële gevecht ertegen in hevigheid afneemt. De bestrijding van alle drugsgerelateerde criminaliteit slokt steeds meer tijd, geld en energie op van de politie en ontwricht alleen al daardoor de samenleving. Hoe hard men ook zijn best doet in de war on drugs, het lijkt nooit te helpen.

Hoe komen we uit deze frustrerende situatie? Legalisering? Die uitweg vindt steeds meer voorstanders. Enkele drugs, zoals cannabis, zijn al min of meer gelegaliseerd, voor medisch gebruik of om het massatoerisme te gerieven. Aan de andere kant: is het niet raar om na alle succesvolle campagnes tegen het roken van tabak opeens de toegang tot andere drugs te vergemakkelijken? Zijn die drugs dan niet schadelijk en werken ze geen verslaving in de hand? Terwijl de staat er steeds meer toe neigt om uit naam van de volksgezondheid de teugels strakker aan te halen, zou hij die hier juist moeten vieren?

Maar wat dan?

Om te beginnen zouden we kunnen proberen er eens op een andere manier naar te kijken. Bijvoorbeeld door ons tot het verleden te wenden. We kunnen dan ontdekken dat de criminalisering van betrekkelijk recente datum is. In de negentiende eeuw waren drugs nog gewoon te koop in de winkel als genees- en genotmiddel. Dat leert het werk van de Britse historicus Mike Jay, gespecialiseerd in de vroegere drugscultuur. Hij schreef er diverse boeken over, zoals Emperors of Dreams. Drugs in the 19th Century (2000) en High Society. The Central Role of Mind-Altering Drugs in History and Culture (2010). Zijn nieuwste boek heet Psychonauts. Drugs and the Making of the Modern Mind en gaat over de – vooral negentiende-eeuwse - geleerden en dichters die drugs gebruikten om de onbekende en onderbewuste regionen van de menselijke geest te onderzoeken. Geleerden als Sigmund Freud en William James, dichters als Samuel Taylor Coleridge en Charles Baudelaire.

Bisschop

Een van de eersten was de jonge chemicus Humphrey Davy, die eind achttiende eeuw begon te experimenteren met ‘nitrous oxide’, beter bekend als lachgas. In zijn enthousiasme kwam hij tot de ontdekking dat alleen ‘gedachten’ werkelijk bestonden: ‘Het universum is samengesteld uit indrukken, ideeën, genoegens en pijnen’. Maar dus niet uit materie. Tot dezelfde conclusie kwam eerder in de achttiende eeuw bisschop George Berkeley, zij het toen nog zonder drugs. Behalve zichzelf gebruikte Davy ook dieren en andere mensen als proefkonijnen, onder wie de romantische dichters Robert Southey en Samuel Taylor Coleridge. Van hen hoopte hij de poëtische vermogens te kunnen benutten om al die nieuwe ervaringen onder woorden te brengen. Maar helaas, Southey barstte uit in jawel, een lachbui, Coleridge voelde slechts een ‘aangename sensatie van warmte’.

Pijnstiller

Van Coleridge is bekend dat hij verslaafd was aan opium, destijds in de vorm van laudanum (opgelost in alcohol) populair als pijnstiller. Menige patiënt raakte zo aan de drugs. De beroemdste was ongetwijfeld Thomas De Quincey, een tijdlang Coleridge’s secretaris en de auteur van Confessions of an English Opium Eater (1822). Opium beschouwde hij als de ‘sleutel tot het paradijs’. ‘Geluk was nu te koop voor een penny en paste in een vestzak’, jubelt De Quincey, die pas met de schaduwzijden te maken kreeg toen hij dagelijks laudanum tegen een maagkwaal moest slikken. Hij was zo eerlijk om behalve de pleasures ook de pains in zijn boek te beschrijven: de verslaving en de steeds hogere doses, maar ook de enge nachtmerries met een heuse krokodil.

Bij De Quincey heerst dus ambivalentie, zijn Franse vertaler en commentator Charles Baudelaire is voornamelijk negatief. In Les Paradis artificiels (1860) veroordeelt hij allen die hun hang naar het ‘oneindige’ trachten te bevredigen met kunstmatige middelen. ‘Iedereen die de condities van het leven niet accepteert, verkoopt zijn ziel’, stelt hij categorisch - iets wat Flaubert, in een verder positieve reactie, toch wat al te ‘katholiek’ vond klinken. Het meest negatief is Baudelaire over hasjiesj, waarmee hij kennismaakte in het Parijse Hôtel Pimodan op het Îsle Saint-Louis. Daar hield men geregeld bijeenkomsten waarop hasj werd aangeboden. Baudelaires oudere collega Théophile Gautier schreef er heel wat positiever over in het artikel Le club des Hachichins uit 1846.

Na diverse aangename hallucinaties voelde Gautier zich, net als Davy tijdens zijn lachgas-experiment, verlost van zijn lichaam, alsof hij een geest was geworden: ‘niets materieels mengde zich in deze extase’ – totdat hij in de spiegel zag dat hij het hoofd van een olifant had gekregen. Op slag veranderde de droom in een nachtmerrie. Hoewel Gautier er, omwille van het smakelijke verhaal, vast het nodige bij heeft verzonnen, domineert ook bij hem de ambivalentie. Drugs waren zonder meer fascinerend, ze leken een wereld van geluk en genot te beloven en openden het zicht op onvermoede dimensies in onszelf, maar de praktijk viel vaak tegen.

Daar kwam ook Jacques-Joseph Moreau achter, de psychiater die de avonden in Hôtel Pimodan mogelijk maakte en die er in 1845 een boek over schreef: Du hachisch et de l’aliénation mentale. Hij hoopte hasj te kunnen inzetten als middel tegen krankzinnigheid en toen dat niet bleek te werken, raadde hij de artsen maar aan zelf hasj te gebruiken om hun patiënten beter te begrijpen. Voor Moreau kwam alles aan op de eigen ervaring: die was volgens hem het ‘criterium van de waarheid’. Om de effecten van drugs te leren kennen waren eigen gebruik en introspectie onmisbaar, ook al neigde men er onder positivistische invloed steeds meer toe om juist aan externe – ‘objectieve’ – observaties en metingen (van onder meer hartslag en bloeddruk) de voorkeur te geven.

Freud en cocaïne

Sigmund Freud, aldus Jay (die er in twee hoofdstukken uitgebreid op ingaat), combineerde in zijn artikel Über Coca (1885) beide methoden. Hij gebruikte destijds zelf cocaïne, om zijn verlegenheid te overwinnen en zijn ‘neurasthenie’ te bestrijden, en hij zag er een remedie in tegen de morfine-verslaving van een collega – die binnen de kortste keren verslaafd was aan cocaïne. Toen vervolgens een andere collega met de eer ging strijken bij de enige bruikbare medische toepassing (als verdoving bij oog-operaties), sloot Freud zijn korte drugsavontuur weer af. William James, op zijn beurt, gebruikte zijn ervaringen met lachgas als een bevestiging van de realiteit van mystieke ervaringen en als een middel om Hegels dialectische verzoening der tegendelen beter te begrijpen, zoals hij bekent in zijn Varieties of Religious Experience (1902).

’Psychonauten’ waren zij allen, ieder op zijn eigen manier, reizigers in hun eigen geest, op zoek naar verandering en verruiming. De term werd bedacht door de Duitse schrijver Ernst Jünger, weliswaar niet in zijn roman Heliopolis uit 1949, zoals Jay suggereert, maar in Annäherungen. Drogen und Rausch uit 1970. In dit boek beschrijft Jünger, bevriend met de Zwitserse uitvinder van LSD, onder meer hoe hij tijdens een vroege trip in een kringelend sliertje blauwe rook zo ongeveer het geheim van het leven meende te herkennen.

Oceanisch gevoel

In hoeverre al die dromen, visioenen en hallucinaties werkelijk iets onthullen over de onderbewuste diepten van de geest, is minder duidelijk. Opvallend is wel dat vaak een ‘oceanisch’ gevoel van verbondenheid met het Al het resultaat is van drugsgebruik. Misschien bestaat de nagestreefde bewustzijnsverandering of -verruiming vooral uit het loslaten van elke rationele rem of controle.

Dergelijke scepsis ontbreekt geheel in de vaak zeer sensationele weergave van drugservaringen in literatuur en massacultuur. Denk aan Sherlock Holmes en zijn cocaïneverslaving (uit ‘verveling’, suggereert Jay, geef hem een echt probleem en hij laat de spuit rusten) of aan diens veel minder bekende tegenpool, de door M.P. Shiel verzonnen detective Prince Zalewski, verslaafd aan hasjiesj, die zijn raadsels liggend op de sofa oplost, heel anders dan de dankzij de coke hyperactieve Holmes. Veelzeggend is ook de nabijheid van theosofie en magie, getuige het meest bizarre personage in Jays bonte galerij: de Amerikaanse zwarte halfbloed Paschal Beverly Randolph, een ‘seksmagiër’ gespecialiseerd in huwelijksproblemen, die hasj importeerde en langs telepathische weg conserveerde met Madame Blavatsky. In het populaire domein ontbreekt de schaduwzijde overigens evenmin, zoals mag blijken uit Robert Louis Stevensons The Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde, waarin een mysterieus chemisch drankje de transformatie veroorzaakt van de brave dr. Jekyll in de moorddadige bruut mr. Hyde. De uitkomst van drugsgebruik blijft, met andere woorden, onvoorspelbaar.

Zoveel ambivalentie maakt het begrijpelijk dat de drugs uiteindelijk steeds meer onder staatstoezicht kwamen te staan. Rechtvaardigt dat tevens de totale verkettering die ze ten deel is gevallen? Jay is geen drugsprofeet. Hij laat alleen zien dat drugs ook heel anders kunnen worden benaderd en dat ze hoe dan ook deel uitmaken van de moderne wereld, al overdrijft hij een beetje door er zoveel gewicht aan toe te kennen bij de vorming van de modern mind. Het modernisme kwam niet uit een opiumpijp of een cocaïnespuit, en veel van de moderne verschijnselen in kunst en wetenschap die hij vermeldt (van kubisme tot relativiteitstheorie) hadden niets met drugs te maken. Maar dat drugs bij de moderne wereld horen, als amusement, als medicijn of als vervanging van religieuze zin en betekenis, dat valt moeilijk te ontkennen.

Geen oplossing

Voor de huidige problemen biedt het verleden geen oplossing, al is het maar omdat de voornaamste bron van die problemen (de criminalisering van de drugs) toen nog niet bestond. Wel kan kennis van het verleden helpen om de motieven achter die criminalisering te relativeren. Misschien is er ook een minder verkrampte omgang mogelijk. Misdaad is tenslotte niet inherent aan drugsgebruik, net zomin als dat zo is bij alcohol. Jay verschaft de historische achtergrond die een nuchterder oordeel kan bevorderen.

Daartoe raad ik uitdrukkelijk ook aan: The Underworld of the East (1935) van de Britse mijningenieur James S. Lee, door Jay met merkbaar plezier besproken in Psychonauts en in 2000 door hem heruitgegeven. Een koloniaal maar heerlijk boek over iemand die het drugsprobleem althans voor zichzelf volkomen heeft opgelost. Het recept blijkt doodsimpel: gebruik nooit één drug, maar combineer en wissel af, en de verslaving verdampt nog voordat zij is begonnen. Lee leerde dit van een Indiase arts, die hij – anders dan de meeste blanken – niet ‘neerbuigend’ had behandeld. Het resultaat is onbekommerd geluk op afroep, waaraan pas een einde komt nadat de wet de toegang tot de drugs heeft vergrendeld. Afkicken blijkt echter geen probleem voor Lee, die op Sumatra een speciaal middeltje heeft ontdekt (het ‘levenselixer nr. 2’) dat elk effect van cocaïne, opium of hasj prompt tenietdoet.

Ongetwijfeld klinkt deze stem uit het koloniale verleden al te optimistisch. Maar ook bij pessimisten valt een soort verhelderende troost te halen. Luister naar Freud, die sinds zijn jeugdig cocaïne-avontuur voornamelijk heeft gezwegen over drugs, zij het niet altijd. In Das Unbehagen in der Kultur (1930) lezen we namelijk dat het leven ‘te zwaar’ is voor ons mensen en dát vormt volgens Freud de reden waarom we ‘verzachtende middelen’ (zoals Rauschstoffe) eenvoudigweg niet kunnen ontberen. (...)

Dealende diender 

Celstraf geëist tegen agent; klanten konden cocaïne pakken uit een kluisje aan zijn huis - Rijnmond (4 april 2024) 

“Het is een dealerpand. Geen vies huis, maar een doodgewone woning in een woonwijk”, zegt de officier van justitie. Twee mannen en een vrouw uit Spijkenisse worden verdacht van het jarenlang verkopen van cocaïne en xtc aan de buurt. Opmerkelijk: een van hen was een agent die ook ongeoorloofd rondsnuffelde in de politiecomputers.

Ze zitten er geslagen bij voor de Rotterdamse rechter. De 60-jarige agent, zijn 42-jarige vrouw en hun 48-jarige leverancier. Allemaal uit Spijkenisse. Zij is volgens justitie ‘de grote verkoper’, haar man ‘ook in de handel, maar een kleinere vis’. Aan hun deur hadden ze jarenlang een kluisje hangen waar klanten envelopjes cocaïne uit konden pakken. Betalen ging vervolgens contant, via een overschrijving of met een ‘Tikkie’.

Bekend van tv

De agent is bekend van tv. Jaren geleden stond hij centraal in een realityserie over het dagelijks werk van een agent. “Een gebruiker zegt tegen de politie dat hij het wel opvallend vindt dat een agent die hij kent van televisie, verblijft in een huis waar drugs wordt verkocht”, aldus de advocaat van de politieman die drugs heeft gedeald. Bekend of niet, de handel gaat jarenlang door. Justitie claimt dat er vanaf 2016 drugs worden verkocht. Zelf schatten de verdachten die periode veel korter: vanaf 2020 of 2021. (...)