PODR 7 januari 2025

Elke dinsdagavond tussen 19:00 en 21:00 is dit unieke programma - live en lineair - te beluisteren via internet.

MP3-speler        Mac-speler

Toelichting bij bronnen: Hieronder vind je een aantal bronnen die de basis vormen voor de onderwerpen die in de uitzending van vanavond (eventueel) aan bod zullen komen. Via de groengekleurde linkjes kom je bij de orginele bron. Een deel van de teksten is hier te lezen [citaat], de complete tekst vind je in de orginele bron. 

Tussen twee ‘Summers of Love’

‘Legale middelen zijn ooit ‘tot drugs gemaakt’, om daarna de gebruikers als crimineel te brandmerken’ - NRC 95 januari 2025)

Tussen twee ‘Summers of Love’ in is het drugsgebruik gedemocratiseerd. Maar „een relatie met non-conformisme” is nooit helemaal verdwenen.

Het werken aan haar proefschrift is nu even wat lastig. Pure pech. Bij een skydive, een verjaardagcadeautje van haar gezin, brak Nikki de la Rie in de windtunnel de pols van haar linkerhand. „Met één hand tikken is moeilijk met hoofdletters en van alles”, zegt ze. „Dus ik schrijf nu gewoon ouderwets met de hand.”

Haar werkkamer thuis in Nieuwegein staat vol archiefdozen en mappen die een tijdsbeeld neerzetten: coffeeshops, hippies, krakers, dozen met opschriften als ‘razzia’s’ en ‘huisdealer’. Heel de alternatieve jeugdcultuur in posters, mappen, cassettes, knipsels en boeken.

De la Rie (60) doet aan de Open Universiteit (OU) onderzoek naar Nederlandse drugs-subculturen, op basis van oral history, gesprekken met betrokkenen en die dozen met bronnen die haar werkkamer vullen. Haar onderzoek bestrijkt de periode tussen twee Summers of Love: die van 1967, het begin van het hippietijdperk, en 1988, toen housemuziek het uitgaansleven veroverde en de nieuwe drug xtc populariseerde. Historisch onderzoek naar drugsgebruik en de subculturen die erbij horen is een klein maar groeiend academisch veld. Inzet van De la Rie’s promotie is de vraag hoe in twintig jaar tijd de ‘democratisering’ van ‘alternatief’ drugsgebruik op gang kwam.

Behalve cultuurwetenschapper is De la Rie ervaringsdeskundige. Vanaf haar veertiende was ze „eerst een halve hippie”, later speelde ze („nauwelijks”) gitaar in een punkbandje en belandde ze in de gothic industrial scene. „Ik ben nog steeds wel van de harde muziek.” In het proefschrift neemt ze ook haar eigen drugsverleden mee, van cannabis tot lsd en xtc. „Er was een stripwinkel waar je naar een bepaald stripboek moest vragen en dan kreeg je een prijslijst met paddenstoelen voor je neus.” Ze is „gelukkig niet verslavingsgevoelig” maar heeft wel „van alles geprobeerd, zoals veel mensen van mijn generatie”. Na jaren in de kinderopvang te hebben gewerkt haalde ze een master cultuurwetenschappen aan de OU met een scriptie over gothic jeugdcultuur in Utrecht. Haar begeleider spoorde haar aan op het onderwerp te promoveren.

In haar onderzoek gaat De La Rie nu na hoe de verstrengeling van drugsgebruik met een ‘alternatieve’ leefstijl is ontstaan. „We zijn allemaal drugsgebruikers, of we nu roken, drinken of slikken. Wat mij interesseert is de stigmatisering van bepaalde middelen die ooit legaal zijn geweest maar ‘tot drugs zijn gemaakt’, waarvan de gebruikers als asociaal of crimineel konden worden gebrandmerkt. Omgekeerd zie je een bepaalde romantisering ervan in de subculturen waar ze worden gebruikt.”

Een erfenis van de jaren zestig…

„Een relatie tussen drugs en non-conformisme is er altijd wel geweest. Je ziet het in Nederland in de jaren vijftig opkomen bij kunstenaars en muzikanten die hasj en lsd ontdekken. Die verwevenheid van drugsgebruik met een antiburgerlijke leefstijl heeft zich in de jaren zestig en zeventig vastgezet, al zie je tussen subculturen ook al snel grote verschillen ontstaan. Krakers wilden in mijn onderzoek liever alleen praten over kraken, of hooguit anoniem over drugs. Terwijl bepaalde groepen krakers toch echt onderdeel waren van die leefstijl.” Ze lacht: „Soms werd er bij vergaderingen afgesproken wie er na afloop speed zou gaan halen, dat was een agendapunt.”

Slecht voor hun imago?

„Het wrong met hun maatschappelijke zelfbeeld: strijden tegen woningnood. Ook drugsculturen kennen een web aan onuitgesproken regels en hiërarchieën. Lsd-adepten keken op een oude, elitaire manier neer op niet-ingewijden, de bierdrinkers. Zij hadden ‘psychedelisch kapitaal’, met een verwijzing naar het ‘cultureel kapitaal’ van [de Franse socioloog Pierre] Bourdieu. Gebruikers die heroïne spoten keken op hun beurt neer op ordinaire blowers, zij ‘durfden meer’ en markeerden met dat ‘spuitkapitaal’ hun positie binnen de eigen in-groep.”

Maar kapitaal en stigma liggen bij drugs in elkaars verlengde. De la Rie merkte dat bij het zoeken naar interview-kandidaten. „Mensen willen er vaak niet echt over praten. Uiteindelijk lukte het omdat ik zelf ook uit die wereld kom, mijn oude netwerk aansprak en de bal ging rollen toen mensen van elkaar hoorden dat ze me wel konden vertrouwen.”

Als je nu verhalen hoort over de jaren zeventig, vraag je je soms af hoe het mogelijk was

Wat is de grootste verschuiving?

„De democratisering van drugsgebruik. Er kleeft nog wel iets alternatiefs aan, maar ook voor heel andere groepen is recreatief gebruik de norm geworden. De schotten tussen subculturen zijn ook veel poreuzer geworden. In de jaren zeventig was het not done om van blues naar disco te gaan of andersom. Nu kun je gerust een avondje gothic zijn en dan weer naar een psy-trance-feest of iets anders. Subculturen en identiteiten zijn veel vloeibaarder geworden. Dat zie je terug in het drugsgebruik, er is nu veel meer polygebruik: mensen gebruiken van alles, wanneer en waar ze er zin in hebben. Maar toch, een relatie met non-conformisme of niet ‘gewoon’ willen zijn is er wel gebleven. Dat zie je al bij coke snuivende Zuidas-advocates die neerkijken op de doorsnee vinexburger.”

Het is een paradox van de huidige tijd, zegt De la Rie. „Jongeren kunnen drugs tegenwoordig doodeenvoudig krijgen, ook de uitgaansindustrie is enorm gegroeid. Tegelijk heb ik de indruk dat jongeren veel minder vrij zijn dan toen ik opgroeide. De druk om het te maken in het leven is enorm. Als je nu verhalen hoort over de jaren zeventig, vraag je je soms af hoe het mogelijk was. Een meisje dat in de klas in tranen uitbarst: sorry meester, ik heb lsd geslikt. Beetje mee oppassen meisje, was dan de reactie. Het was écht een andere tijd. Veel van die leraren waren natuurlijk ook nog maar twintigers.”

Zijn de geïnterviewden veranderd?

„De meesten zijn niet anti-drugs geworden, maar waarschuwen wel dat je ermee moet oppassen. Degenen die kinderen hebben doen dat het meest, inderdaad.”

Als het onderzoek klaar is bent u 62. Geen academische carrière meer?

Strijdbaar: „Nou, dat was ik wel van plan. Dan kan ik me nog zeker vijf jaar inzetten om studenten over te dragen wat ik heb geleerd. Ook zo’n vooroordeel, dat je na je dertigste geen carrière meer kan maken.” [einde citaat]

[citaat] Nikki de la Rie (1964) is cultuurwetenschapper en doet aan de Open Universiteit als buitenpromovendus onderzoek naar ‘drugssubculturen in Utrecht van 1967-1988’. Haar onderzoek raakt aan de ‘Drugsmonologen’ , een historisch onderzoeksproject van de Open Universiteit en het Poppi Drugs Museum naar de geschiedenis van drugsgebruik, met een grote rol voor verhalen van gebruikers. [einde citaat]

Lotingsprocedure

Coffeeshopvergunning in Deventer komt vrij: nieuwe kandidaten krijgen kans via loting | Lochem | gelderlander.nl (6 januari 2025)

[citaat] Wie in Deventer een coffeeshop wil runnen, kan zich vanaf vandaag melden. Na het overlijden van de eigenaar van Cybershop Bull’s komt de vergunning op de markt. De vorige keer dat dat gebeurde, meldden zich 450 gegadigden. Een loting bepaalt wie ‘wint’.

Vanaf maandag 6 januari kunnen geïnteresseerden zich via de gemeente Deventer en Smalbraak Notarissen kenbaar maken. Vorig jaar wijzigde de gemeente de regels voor een nieuwe coffeeshopvergunning nog op enkele punten.

Waar je eerder een vergunning kon krijgen voor twee keer tien jaar, is dat nu door de helft gegaan. Degene die straks met de vergunning aan de haal gaat, krijgt de vergunning voor de duur van vijf jaar. Daarna kan het eenmalig verlengd worden voor vijf jaar.

Het balletje begon te rollen toen bekend werd dat de vergunning voor Cybershop Bull’s op wankelen stond. De toenmalig eigenaar overleed eind 2023 en volgens de Deventer regels komt de vergunning dan vrij. Hoewel de dochter sinds de dood van haar vader de zaak op gedoogde wijze runt, komt de vergunning nu op de markt.

Volgens de spelregels van de gemeente is een vergunning voor een coffeeshop persoonsgebonden, en is daarmee niet overdraagbaar.

Loting

In Deventer wordt gekozen voor een lotingsprocedure. Via de website van de notaris kunnen belangstellenden een formulier invullen. Daarin wordt bijvoorbeeld gevraagd naar persoonlijke gegevens. Ook moeten belangstellenden rekening houden met allerlei eisen vanuit het gemeentelijke beleid voor een coffeeshop. Zo zijn er tal van regels waar een coffeeshop zich aan moet houden, zoals de locatie.

De notaris trekt na de sluitingsdatum (6 februari 2025) twintig geldige formulieren. De volgorde van de loting bepaalt wie als eerste de mogelijkheid krijgt om een aanvraag voor een vergunning in te dienen. Of je nu wel of niet ingeloot wordt: iedereen krijgt bericht.

De winnaar van de loting, kan een aanvraag indienen voor een vergunning. De aanvrager wordt dan onderworpen aan een ‘veiligheidsonderzoek’.

Of er net als in 2017 honderden belangstellenden zich melden is nog de vraag. Toen kwam de vergunning van De Kikker op de markt en meldden zich 450 geïnteresseerden.

Deze lotingsprocedure kwam de afgelopen maanden onder het vergrootglas te liggen nadat de coffeeshophouder van Bull’s, haar vertegenwoordiger en enkele politieke partijen kritiek uitten. Zo wil D66 de regels op de schop gooien. Raadslid Oguzhan Akdemir stelde toen dat er nu vooral ‘aan de achterkant’ wordt getoetst.

„Het kan nu zijn dat er iemand geloot wordt die geen ervaring heeft en veel tijd nodig heeft om de aanvraag rond te krijgen. En als diegene dat niet lukt, komt de tweede in de rij aan de beurt, en daar gaat ook weer kostbare tijd verloren.’’

Vijfde coffeeshop in Deventer

Ook sprak Nicole Maalsté in tijdens een gemeenteraad aan het eind van 2024. Zij is cannabis-expert en staat coffeeshop Bull’s als vertegenwoordiger bij. Zij zette vraagtekens bij het feit dat de gemeente nu voor een loting kiest en daarmee een betrouwbare ondernemer aan de kant zet.

,,Dat het rustig is in Deventer is geen vanzelfsprekendheid, maar heeft alles te maken met de professionele bedrijfsvoering van de huidige coffeeshop-ondernemers. De ondernemers hebben er een dagtaak aan om de rust te bewaren. Een vergunning moet je niet zomaar gaan verloten’’, sprak ze in de raad.

Ook pleitte Maalsté, net als D66, voor een vijfde coffeeshopvergunning in Deventer. Nu heeft Deventer er vier op de markt. Volgens haar komt het de openbare orde en veiligheid ten goede als Deventer een vijfde vergunning uitgeeft, omdat de stad de ambitie heeft om te groeien richting 120.000 inwoners.

Burgemeester Ron König liet eind december aan de raad weten dat het gesprek over een vijfde coffeeshop in Deventer gevoerd kan worden tijdens de evaluatie aankomend voorjaar. Dan wordt het huidige coffeeshopbeleid onder de loep genomen. Het huidige beleid komt uit 1998.

,,In Zutphen zijn er drie, in Zwolle zijn er vier. Wij hebben er vier. Dat is best een redelijk aantal. De vraag of het voldoende is lijkt mij een uitstekend onderdeel van de evaluatie in het voorjaar’’, aldus König. [einde citaat]

Politieke jongerenorganisaties 

Politieke jongeren pleiten voor extra coffeeshop in Zwolle - RTV Focus (7 januari 2025)

[citaat] De politieke jongerenorganisaties JOVD, Jonge Democraten en DWARS in Zwolle roepen het stadsbestuur op om een nieuwe coffeeshopvergunning te verlenen. Volgens hen voldoet de stad aan de voorwaarden voor vijf coffeeshops, maar blijft het college van burgemeester en wethouders (B&W) in gebreke.

De regels in Zwolle bepalen dat er per 25.000 inwoners één coffeeshop mag worden geopend. Met een inwoneraantal van 133.000 heeft de stad recht op vijf coffeeshops. Momenteel zijn er echter slechts vier. “Het beleid is helder, maar de uitvoering blijft uit. Dit wekt de indruk dat het college bewust traineert,” aldus Joris Lemette, voorzitter van de Jonge Democraten Zwolle.

Tot 2019 maakte Zwolle gebruik van een wachtlijst voor coffeeshophouders, maar deze werd afgeschaft. Sindsdien kan het College zelfstandig een gedoogbeschikking verlenen. Ondanks deze mogelijkheid blijft de vijfde vergunning uit. Op de gemeentelijke website staat bovendien foutieve informatie: daar wordt ten onrechte gemeld dat er al vijf coffeeshops in Zwolle zijn. Een woordvoerder van de gemeente erkende de fout, maar deze is nog niet gecorrigeerd.

Branco Schoenaker, voorzitter van de JOVD Zwolle, vindt dat het College zijn eigen beleid moet naleven. “Het beleid biedt ruimte voor vijf coffeeshops. Het is onacceptabel dat het college deze afspraken naast zich neerlegt. Inwoners moeten de vrijheid krijgen om te ondernemen en dus een coffeeshop te openen.”

De kwestie ligt gevoelig binnen de gemeentelijke coalitie, bestaande uit progressieve en christelijke partijen. “Het onderwerp is niet eenvoudig, maar dat betekent niet dat het taboe moet zijn,” zegt Marijn de Boer, voorzitter van DWARS Overijssel. “Het is tijd dat Zwolle dit serieus oppakt en de benodigde gedoogbeschikking verleent,” stellen de voorzitters gezamenlijk. [einde citaat]

Tiende aanslag op coffeeshop Caza

Groentennieuws

Knelpunten telers vergeten, vertraging wietproef resultaat (3 januari 2025)

[citaat] In april zijn naar verwachting zeven van de tien toegelaten telers in het Experiment Gesloten Coffeeshopketen in staat te leveren. Het project, in de volksmond ook wel de wietproef genoemd, is tot nu toe moeizaam verlopen. In een recent verschenen rapport is de voorbereidingsfase, met daarin onder meer werving en selectie van telers, geëvalueerd in opdracht van betrokken ministeries.

De verantwoordelijke ministeries van Justitie en Veiligheid (JenV) en Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) wilden van onderzoeksbureau BBSO weten wat er 'goed en minder goed' is gegaan, onder meer bij de werving en selectie van deelnemende gemeenten en telers. Dat ging namelijk niet zonder slag en stoot. Voor het onderzoek zijn zes telers geïnterviewd en zijn ook werkbezoeken bij telers gebracht.

De onderzoekers concluderen: 'Het selectie- en aanwijzingsproces van cannabistelers heeft veel tijd in beslag genomen en is in zijn uitvoering tijdens de voorbereidingsfase minder goed gegaan.'

Hasj
Het wietexperiment kent een lange voorgeschiedenis: de aankondiging in het regeerakkoord van Rutte III dateert van oktober 2017. Pas in december 2023 zijn de gemeenten Breda en Tilburg met de ingelaste aanloopfase gestart. De overgangsfase is vervolgens in alle 10 geselecteerde experimentgemeenten in juni 2024 ingegaan. In april 2025 stopt de 'experimenteerfase' en mogen coffeeshops in gemeenten die deelnemen aan het wietexperiment alleen nog maar gereguleerde cannabis verkopen. Deze fase duurt in principe 4 jaar. Begin april zijn naar verwachting 7 v.d. 10 telers gereed om te leveren.

Of er ook voldoende hasj van de telers af gaat komen, is nog de vraag. Telers hebben aangegeven dat de productie van hasj hen 'voor grote uitdagingen stelt'. Uit het rapport citeren we dat er zijn vraagtekens zijn over de mogelijk te behalen kwaliteit van de hasj in vergelijking met de al langer beschikbare Marokkaanse hasj op de markt en over de te maken (hogere) kosten voor de productie van hasj. "In deze context kunnen aangewezen telers overwegen geen hasj te produceren, waardoor het aanbod van gereguleerde hasj binnen het experiment (mogelijk) beperkt zal zijn."

Papieren toets op kwaliteit
Uiteindelijk zijn er tien telers geselecteerd. De animo was groot. Na de ontvangst van 147 aanvragen van private partijen voor het produceren van gereguleerd geteelde cannabis, is door een landelijke werkgroep een selectie gemaakt van 51 aanvragen (afkomstig van 42 gegadigden). Vervolgens heeft een loting plaatsgevonden aangezien er meer aanvragen van telers positief zijn beoordeeld dan het vastgestelde maximale aantal van 10 telers.

Bij de selectie is niet gekozen voor 'wie het eerst komt wie het eerst maalt' en is ook niet naar 'kwaliteit' gekeken. De betrokken ministeries hadden een voorkeur voor selectie op basis van kwaliteit, zo valt in het rapport te lezen, 'maar dat was volgens betrokkenen bij de departementen op uiteenlopende gronden niet wenselijk en haalbaar.' Er moest dan namelijk wel eerst iets geteeld worden, en dat zou illegaal zijn, en ook zou er geproefd moeten worden op verzoek van de overheid, 'hetgeen vanuit gezondheidsperspectief ethisch niet verantwoord werd geacht.' Bovendien werd er gevreesd voor rechtszaken bij een keuze voor een kwaliteitstoets. Resultaat: er werd gekozen voor een 'papieren toets'.

Locatie vinden geeft vertraging
De onderzoekers schrijven: "In de eerste fase van de selectie is een toetsingsprocedure toegepast die weinig zicht gaf op wie van de aanvragers uiteindelijk aan alle criteria zouden kunnen voldoen. De gegevens van het ingediende bedrijfsplan, teeltplan, beveiligingsplan
en opgave van een mogelijke locatie hebben hiervoor te weinig basis gegeven. Het ontbreken van de feitelijke beschikking over een (definitieve) locatie voor telers heeft tot lange procedures geleid."

Zeven van de tien telers kozen een teeltlocatie in een gemeente waar geen deelnemende coffeeshops zijn. Er zijn telers van cannabis die een productiefaciliteit (zullen) hebben in Almere, Groningen, Haarlemmermeer, Lelystad, Lingewaard, Oldambt, Smallingerland, Voorne aan Zee, Veendam en Waalwijk. Almere, Groningen en Voorne aan Zee zijn ook gemeente met een deelnemende coffeeshop of shops.

Te weinig aandacht voor teler
De knelpunten rondom 'teeltlocatie en ruimtelijke ordening' hebben weinig aandacht gekregen van de ministeries, terwijl hierin een van de vertragende factoren in het gehele proces is terug te vinden, stellen de onderzoekers. "De telers hebben bovendien bij hun voorbereidingen vanwege gewijzigde marktomstandigheden met hogere kosten te maken gekregen. Mede in dit licht hebben zij aanvullende financieringskanalen moeten aanboren."

Een aantal telers heeft tussentijds eigendoms- en bedrijfsstructuren aangepast, of buitenlandse aandeelhouders aan laten sluiten om de financiering rond te krijgen, hetgeen mede tot nieuwe langdurende Bibob-procedures heeft geleid. "Ook de problematiek rondom telers die geen bankrekening konden openen, is niet voorzien." Met opzetten van een (grootschalige) productielocatie is een investering van 25 à 30 miljoen euro gemoeid.

Het uitgangspunt van de ministeries dat pas met het experiment kan worden gestart op het
moment waarop "de kwantiteit, kwaliteit en diversiteit van de geproduceerde hennep en hasjiesj voldoende is om de deelnemende coffeeshops volledig en bestendig te kunnen bevoorraden" ging zich steeds meer wreken en is een sterk belemmerende factor geweest in de voortgang van het wietexperiment, concluderen de onderzoekers die verder ook andere schakels in de keten en processtappen hebben geëvalueerd in dit rapport. [einde citaat]

De Wietproef in Groningen. Zegen of Vloek?

De Wietproef in Groningen. Zegen of Vloek? - YouTube (13 december 2024)

[citaat] De wet, experiment gesloten coffeeshopketen, wordt in 2019 door de Tweede Kamer aangenomen. 10 telers gaan cannabis producten produceren voor 10 gemeenten, zoals Groningen. Daarna loopt het jaren vertraging op door problemen bij legale telers. In het begin is er maar één teler gereed en nu eind 2014 zijn het er nog maar 4. Vanaf juni 2024 doen alle gemeenten mee. Zo ook Groningen. Daar zijn dan 12 coffeeshops die gedwongen worden om mee te doen. Reden voor hen om toch mee te doen was dat de vergunning binnen het experiment overdraagbaar zou worden. Het blijkt een loze belofte. Oudgedienden, zoals Alfred van coffeeshop Oasis en Marjola van Ragg-a-Muffin was de overdraagbaarheid een groot punt. Na meer dan 30 jaar zijn ze wel klaar met de eeuwige spagaat. Inmiddels heeft Alfred de knuppel in het hoenderhok gegooid en is Oasis dicht. De Happy failliet en de Clown gestopt. Zo zijn er nog maar 9 coffeeshops over. [einde citaat]  

PCN, Dutch cannabis retailers association - YouTube

[citaat] PCN staat voor Platform Cannabisondernemingen Nederland. Wij zijn dé landelijke vereniging voor coffeeshops, growshops en andere cannabis gerelateerde ondernemingen. De leden zijn betrokken ondernemingen die verder denken dan de eigen shop. Zij maken zich samen sterk voor een basis die het mogelijk maakt om te functioneren als gewone bedrijven. De vereniging streeft bovendien naar een erkende, professionele en volwassen branche die in gesprek is met de overheid. Waarom? Om een positieve bijdrage te leveren aan de volksgezondheid en het volksgezondheidsbeleid! [einde citaat]

Cannabisoverschot

Cannabisoverschot in Marokko: boeren pleiten voor legalisering recreatief gebruik | Marokko Nieuws (2 januari 2025)

[citaat] Cannabisboeren in Marokko staan voor grote uitdagingen. Door een overschot aan productie en een tekort aan verwerkingsbedrijven hebben veel boeren moeite om hun oogst te verkopen.

De prijzen zijn inmiddels zo laag gezakt, soms tot maar 80 dirham per kilo, dat een fatsoenlijk inkomen verdienen haast onmogelijk is. Boeren en activisten pleiten nu voor een oplossing: de legalisering van recreatief en traditioneel cannabisgebruik.

Meer vergunningen, maar te weinig vraag

In 2024 werden in Marokko 3.371 vergunningen afgegeven voor de teelt van cannabis. Dit lijkt een vooruitgang, maar de praktijk blijkt weerbarstig. Door het gebrek aan verwerkingsbedrijven die de cannabis kunnen omzetten in medische of industriële producten, blijven veel boeren met onverkochte oogsten zitten.

Farid Ahithour, voorzitter van de Tizi Ifri Coop in de Rif-regio bij Al-Hoceima, stelt dat ongeveer de helft van de cannabisboeren nog niet is overgestapt naar de gereguleerde markt. Veel van hen wachten op een wijziging van de wet, die nu alleen het medische gebruik van cannabis toestaat. "Zonder voldoende investeerders kunnen boeren hun producten niet kwijt. De huidige situatie is onhoudbaar," zegt hij.

Lage prijzen drukken boeren in de armoede

Het overaanbod aan cannabis en de geringe vraag hebben geleid tot historisch lage prijzen. Met 80 dirham per kilo kunnen boeren nauwelijks hun kosten dekken, laat staan winst maken. Ahithour waarschuwt dat de situatie verder verslechtert als meer boeren toetreden tot het gereguleerde systeem zonder dat er nieuwe investeerders bijkomen. "Zelfs met 700 investeerders zouden we niet de volledige productie kunnen verwerken," legt hij uit.

Volgens Charif Adraddak, voorzitter van het Marokkaans Observatorium voor Cannabisregulering, ligt een deel van het probleem bij de wetgeving. Boeren die cannabis willen kweken, moeten contracten afsluiten met bedrijven die hun oogst opkopen. Maar omdat er maar een handvol van zulke bedrijven is, blijven veel boeren afhankelijk van een kleine groep kopers. Dit ontmoedigt hen om deel te nemen aan het gereguleerde systeem.

Pleidooi voor legalisering van consumptie

Boeren en activisten stellen dat de legalisering van recreatief en traditioneel gebruik de druk op de markt kan verlichten. Adraddak wijst erop dat Marokko een lange geschiedenis heeft van informele cannabisconsumptie, vooral in het noorden. "Waarom zouden we geen gereguleerde ruimtes hebben zoals coffeeshops in Nederland of cannabisclubs in Spanje?" vraagt hij. Dit zou niet alleen boeren helpen hun producten te verkopen, maar ook toerisme stimuleren.

Ahithour benadrukt dat met het oog op het WK in 2030, de overheid nu al moet nadenken over hoe ze omgaat met toeristen die cannabis willen consumeren. "Bezoekers uit Afrika, Europa en Latijns-Amerika zullen waarschijnlijk geïnteresseerd zijn in onze cannabis. Waarom niet zorgen voor veilige, gereguleerde plekken waar dit kan?"

De toekomst van de Marokkaanse cannabisindustrie

Het debat over cannabis in Marokko is niet nieuw, maar de urgentie neemt toe. De huidige wet, bekend als Wet 13.21, biedt mogelijkheden voor medische en industriële toepassingen, maar boeren zeggen dat dit niet genoeg is.

De groei van de markt vraagt om meer dan alleen investeerders in verwerking. Het biedt ook een kans om informele consumptiepraktijken te formaliseren en zo een nieuwe bron van inkomsten te creëren.

De vraag blijft of de regering bereid is deze stap te zetten. Voor nu blijven veel boeren in onzekerheid, terwijl hun oogsten onbenut blijven en hun inkomsten steeds verder afnemen. [einde citaat]

Rastafarian growers

The Rastafarians opening up Caribbean cannabis farms to build a flourishing medical industry | St Vincent and the Grenadines | The Guardian (5 januari 2025)

[citaat] After a 2018 amnesty, the government of St Vincent and the Grenadines is now backing Rastafarian growers’ efforts to promote the benefits of marijuana

On Golba Hill on the Caribbean island of St Vincent and the Grenadines (SVG), just below a cluster of colourfully decorated homes, there are rows and rows of premium marijuana plants. Gleaming like green gold in the Caribbean sun, they lead up to a crudely constructed hut where cannabis farmer Bobbis Matthews spends most of his time nurturing and protecting his precious field.

As he did his routine inspection, removing male plants that could diminish the potency of his crop, Matthews recalled a time, not too long ago, when the idea of a cannabis farm in a residential area was unthinkable.

Like many of SVG’s cannabis farmers, Matthews is a Rastafarian who spent years hiding illegal cannabis fields deep in the mountains and living in fear of US-backed antinarcotics operations that would destroy millions of dollars worth of the plant.

“It was hard! At least three times a year, US helicopters would come and tear down the crop. In those days, it felt like you couldn’t even say the word marijuana because just to say marijuana, you could get arrested,” Matthews said.

“We had a song called Helicopter. It was about the panic and franticness whenever you hear the sound of the helicopter,” added Matthew’s cousin Erasto Robertson, a conservationist and fellow Rastafarian farmer.

“Back then, we had to develop a good relationship with the police. And some would protect us because the policeman sometimes was the son or the brother of the marijuana farmer. They were the same blood, so they were protecting their family and the wealth of their family,” Robertson said.

But the plant was much more than just a means of income, he added. The medical benefits that science is now discovering, he said, have always been common knowledge in Rastafarian communities, who see it as a sacred gift, not just for recreation and religious experiences but also as a treatment for pain, asthma, epilepsy and other ailments. In SVG, the government is backing their efforts to promote the benefits of marijuana and create a flourishing medicinal marijuana industry.

In December 2018, the country offered amnesty to the traditional farmers, decriminalised the use of the plant and passed laws to establish a medical cannabis industry and an authority to oversee and regulate it. Today, farmers can get a free licence with a subsidised application fee of $100 (East Caribbean dollars; £28.95), and companies on the island producing marijuana products must buy 10% of their plants from traditional farmers. Additionally, people are allowed to have up to 56 grams of cannabis – though there are still limits on public use.

The historic change was made after consultations with the Rastafarian community and traditional farmers, said Dr Jerrol Thompson, CEO of the SVG Cannabis Authority.

An infectious disease and immunology doctor, Thompson is a passionate proponent of the benefits of cannabis and believes SVG can share in a trade that is becoming more and more lucrative, with research forecasting that the legal cannabis industry will hit $58bn in sales in 2028.

But it’s a tough global market still wrestling with lingering stigma and legal bans, making international trade very difficult, Thompson said.

SVG and other Caribbean countries wanting to market cannabis would also have to compete with richer countries like Canada, which, according to statistics, saw an all-time high in sales of legal adult-use cannabis in 2023, reaching C$5.2bn(Canadian dollars).

And there are inherent challenges of vulnerability to natural disasters. A major volcanic eruption in 2021 destroyed almost all the country’s agricultural produce, burying cannabis fields in ash.

“Six, eight inches of ash. This entire landscape was covered with that amount of ash,” Matthews said, pointing to the range of mountains that stretch toward the 4000-foot La Soufrière volcano.

“I lost my entire field. But not just me; every ganja farmer – every farmer for that matter, every tomato farmer, every sweet potato farmer,” he added. And while still recovering from the eruption, the country bore the wrath of Hurricane Beryl, which caused total devastation on some of its 32 islands.

Farmers say they are struggling to match the income they used to get on the illegal market.

“Rastafarians across the region are very worried because they do not have the financial capacity to be able to uphold themselves in the industry,” the Saint Lucian chair of the public relations committee for Caribbean cannabis fair trade, Emanuel Alexander Ras Faii, said. The solution, he added, is to focus on local and regional markets.

“We need to make sure that we have national trade moving effectively in all islands and regional trade within the region before we think about difficult international markets. We cannot forget that we have a commitment in the region,” he said.

Thompson agrees that national and regional markets are important. One of his aims for a recent cannabis festival, which included regional trade experts, was to determine how inter-Caribbean trade could work.

“The Caribbean is poised to become the first intensive zone of medicinal cannabis legalisation in the world. Jamaica was the first in 2015, followed by Saint Vincent and the Grenadines in 2018. Since then, more islands have followed, including Antigua, Barbados, and Saint Kitts and Nevis,” Thompson said.

Other Caribbean countries, he added, have decriminalised or are looking to decriminalise for recreational and spiritual use and establish medical cannabis industries and regulatory authorities.

But there are still many hurdles. In addition to climate vulnerability, a lack of capital for investment and comparatively small populations could hamper the industry’s development. The solution, he said, was to focus on tourism and unique selling points, such as SVG’s rare andosol volcanic soil, which is ideal for producing a high-quality cannabis harvest.

“If you have a nation that has 60, 70, or 100 million people, you have a good internal market. But we don’t have a very large internal market, and so the visitors are an important source of sales.

“Our goal is that as we build the reputation of Saint Vincent and the Grenadines as a high-quality producer nation with high-quality manufactured products, this will boost our regional and international exports and benefit the traditional cultivators,” he said. [einde citaat]

Houdoe en bedankt

Column • Houdoe en bedankt, Justin Trudeau - CNNBS.nl (7 januari 2025)

[citaat] Het nieuws kwam niet echt als een verrassing: op 6 januari maakte Justin Trudeau bekend dat hij stopt als leider van de Liberal Party én minister-president van Canada. Zo’n beetje het hele land is klaar met hem, maar voor mij blijft de man een held. Onder zijn leiding legaliseerde Canada als eerste Westerse land recreatieve cannabis.

Zo vader, zo zoon

Justin Trudeau is de oudste zoon van Pierre Trudeau, die in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw minister-president van Canada was. Senior hield het ruim vijftien jaar vol in die functie, junior ruim negen jaar.

Vader Trudeau, overleden in 2000, had progressieve ideeën over cannabis. In 1977 zei hij tegen studenten: ‘Als je een joint hebt en die voor je eigen plezier rookt, zou je niet lastig gevallen moeten worden.’ In 1981 ontwikkelde hij een legaliseringswet, inclusief een publiciteitscampagne van drie jaar. Door ruzie binnen zijn regering ging het plan niet door…

Een kleine veertig jaar later kreeg zijn zoon het wel voor elkaar: op 17 oktober 2018 werd recreatieve cannabis legaal in Canada. Trudeau junior legaliseerde de hele keten: productie, verkoop, detailhandel én thuisteelt. Dat was geen letterlijke wereldprimeur, want Uruguay deed dat vijf jaar eerder. Maar de impact van Canada’s besluit was en is veel groter.

De invloed van Canada is groot

Ik zal nooit vergeten hoe onze voormalige minister-president Dries van Agt in 2016 op het podium van Cannabis Bevrijdingsdag over Canada sprak:

“Het laatste nieuws, vrienden, is verrekte goed! Het laatste nieuws is dat Canada heeft besloten om cannabis te legaliseren. Waarom is dat nou zo belangrijk? Belangrijker dan drie of zelfs vele malen drie Amerikaanse staten bij elkaar? Canada heeft een enorme morele en politieke invloed in West-Europa… dus dat kan hier niet onbeantwoord blijven!’

De ene liberaal is de andere niet 

Justin Trudeau beloofde tijdens zijn verkiezingscampagne in 2015 dat hij recreatieve cannabis zou legaliseren. Hij won de verkiezingen en hield woord.

Wat een verschil met onze politici. Bij ons is het D66 dat de kiezers legalisering belooft. Maar nadat de Tweede Kamer op 21 februari 2017 de wietwet van D66 aannam, hield toenmalig D66 leider Pechtold géén woord.

Net als met het eerste Paarse kabinet in de jaren negentig, kwam de beloofde legalisering er niet. Pechtold ging akkoord met een beperkt wietexperiment; de wietwet van D66 ligt nog steeds in de koelkast. Een beschamende vertoning. Door dit experiment kan de politiek een besluit nog tot 2030 voor zich uitschuiven.

Internationale verdragen

Ook beschamend: al die Nederlandse politici die jarenlang volhielden dat legalisering van cannabis onmogelijk is vanwege de internationale drugsverdragen. Justin Trudeau heeft hun ongelijk bewezen.

Je kunt gewoon cannabis legaliseren; Canada heeft geen straffen of sancties gekregen en er zijn geen blauwhelmen gestuurd. De INCB, de VN-organisatie die over drugs gaat, schreef een paar bezorgde brieven, verder gebeurde er niets.

Eeuwig dankbaar

Dankzij Justin Trudeau kan de hele wereld zien wat er gebeurt als een groot land cannabis legaliseert. Het aandeel van de illegale markt is verschrompeld. In 2024 zei 72% van de Canadese consumenten hun cannabis doorgaans bij een legale verkoper te halen; in 2018 was dat 4%. Slechts 3% zei in 2024 bij een illegale verkoper te hebben gekocht.

Natuurlijk, Trudeau heeft van alles fout gedaan en is te lang blijven zitten. Maar hij blijft verantwoordelijk voor de grootste doorbraak in de strijd voor legalisering sinds de start van het cannabisverbod. Daar blijf ik hem dankbaar voor.

Dus zoals we in Brabant zeggen: houdoe en bedankt, Justin! [einde citaat]

Amsterdam as a blueprint

Get ready for Amsterdam-style cannabis cafes in California - Palo Alto Online (2 januari 2025)

[citaat] Those in California who’d like a latte with a side of weed have gotten their wish now that a new law goes into effect that permits licensed cannabis dispensaries to add sit-in cafes to their sites.

Using the city of Amsterdam as a blueprint, Assembly Bill 1775 allows on-site consumption of cannabis next to freshly prepared food and beverages.

The law doesn’t mean that any restaurant or cafe can suddenly sell cannabis and allow it to be smoked there. It means that existing cannabis dispensaries will now be able to also offer an on-site cafe.

“To be clear, we are not saying that coffee shops should be allowed to sell cannabis,” said the bill’s sponsor, Assemblymember Matt Haney, D-San Francisco. “We’re saying cannabis shops should be allowed to sell coffee.”

Haney had to reboot his original push for the bill after Gov. Gavin Newsom vetoed it the first time around in 2023. Newsom was concerned about protecting employees from secondhand smoke, he said.

 Newsom signed the new bill into law in September. It includes safeguards for employees, such as providing masks for workers exposed to secondhand smoke, and employers must ensure proper ventilation. And, as with most cannabis laws in the state, local jurisdictions can still decide if and how they want to implement any cannabis cafes.

Since its legalization in 2016, cannabis has generated billions for the state (over $6 billion since 2018, according to the California Tax and Fee Administration) but the illegal market has also skyrocketed.

Countering the illegal market was one of the goals with Haney’s bill, which was “an attempt to level the playing field for the highly taxed and regulated cannabis industry that is being forced to compete in California with a thriving cannabis black market,” his office said last January.

In 2022, the Department of Cannabis Control said that the state’s illegal market generated $1 billion in sales. The California Tax and Fee Administration cited $5.3 billion in legal sales for that same year, down just over 8% from 2021.

Haney said that the Netherlands was successful in countering its illegal cannabis market when it legalized its iconic cannabis cafes in the 1970s. These cafes — in a country 10 times smaller in size than California — also generate about $1 billion in tourist revenue every year, he said.

Haney thinks that the new law will bring more people into the state, saying now is the time for California to be at the forefront of what could be a billion-dollar tourist industry that would rival the state’s wine draw.

“Lots of people want to enjoy legal cannabis in the company of others,” said Haney in a statement released by his office in October. “And many people want to do that while sipping coffee, eating a sandwich, or listening to music. That is now finally legal in California and there’s no doubt that cannabis cafes will bring massive economic, cultural and creative opportunities and benefits to our state. California is once again leading the way in supporting legal, safe cannabis businesses and culture.”

The law went into effect on Wednesday, but it could take up to a year for these businesses to expand, since they will have to get approval from their local governments.

Haney said San Francisco and West Hollywood already have plans in the process of approval or in place to support such licensing. [einde citaat]

Drugs of Abuse

DEA Releases 2024 Edition of Drugs of Abuse Resource Guide (3 januari 2025)

[citaat] The U.S. Drug Enforcement Administration has released the 2024 edition of Drugs of Abuse, A DEA Resource Guide, which is designed to be a reliable resource on the most commonly used and misused drugs in the United States.

Released on a periodic basis, Drugs of Abuse provides important science-based information about the harms and consequences of drug use, describing a drug’s effects on the body and mind, overdose potential, origin, legal status, and other key factors.  In addition, the guide outlines U.S. drug regulation, including drug scheduling and chemical controls.  The 2024 edition updates the 2022 Drugs of Abuse publication with the most current information on new and emerging trends in drug misuse and abuse, including fentanyl, methamphetamine, marijuana concentrates, vaping, stimulant drugs, and fake pills.       

Because education plays a critical role in preventing substance abuse, this comprehensive guide is intended as a tool not just for medical practitioners and law enforcement officials, but also for educators, families, and communities.  Drugs of Abuse also offers a list of additional drug education and prevention resources, including the DEA websites: www.DEA.gov, www.getsmartaboutdrugs.com for parents, www.justthinktwice.com for teens, www.campusdrugprevention.govfor colleges and universities, and www.operationprevention.com for school and work curriculum.

For more information and to view the 2024 Drugs of Abuse resource guide in both English and Spanish, visit www.getsmartaboutdrugs.com/publications. [einde citaat]