PODR 13 juni 2023

Peace On Drugs Radio

Elke dinsdagavond tussen 19:00 en 21:00 is dit unieke programma - live en lineair - te beluisteren via internet.

Toelichting: Hieronder vind je een aantal bronnen die de basis vormen voor de onderwerpen die in de uitzending van vanavond aan bod zullen komen. Een wezenlijk deel van de teksten is hier te lezen, de complete tekst vind je in de orginele bron. Via de groengekleurde linkjes kom je bij de orginele bron. Zie je (...) dan gaat de tekst daar verder of er gaat tekst aan vooraf.    

Gast vanavond: Adriaan Bronkhorst

The 1961 Single Convention on Narcotic Drugs is a most cynical text, probably the most cynical text produced in history, as it sacrifices global human health and spiritual wellbeing and even the survival of our biotope, pretending to protect them. Instituting a universal ban on the use of mind-enhancing substances, nature’s most beneficial plants for individual wellness and humanity’s survival are withhold from us by power hungry empire-builders. The human species is henceforth imprisoned in his authoritarian masters’ mind, separated from biodiversity’s evolutionary balancing process and thrown into the revolution of capitalism’s wars on all things noble, sublime and self-sacrificing, thus creating hubris and decay, slavery and poverty in the midst of islands of obscene wealth. The second half of the XX century has equally seen the flowering and blossoming of human and peoples’ rights and, in line with the attacks of the masters, their constant violation. The one positive result of this ongoing antagonism is the growing awareness of these historical injustices that fuel ongoing social, economic, civil and political grievances in disrupted societies that urgently need to be repaired and of the way to do it. Thru Transitional Justice, an approach underpinning the duties of States and the rights of victims in the search for national reconciliation, often embodied in Truth and Reconciliation Commissions like in South-Africa. The concept of transitional justice is, however, increasingly being used to pursue the more revolutionary task of shaping the future through practices of resistance that simultaneously hold the oppressors and enablers as well as the victims accountable for their crimes.

The War on Drugs, the prohibition of the Plants of the Gods and the brutal and murderous control policies implemented by the UN and its enablers - the quasi-totality of its members - has made of the first ever attempt to a universal undertaking to organize the human future a criminal undertaking. The challenge now lies with the victims, the users, who will have to face their opponents and, with the help of civil revolution, find together with them the way out that will enable further coexistence.

Zie ook: Supercalifragilisticexpialidocious PODR 23 mei 2023 - Cannabis Kieswijzer (cannabis-kieswijzer.nl)

Van Onrecht naar Overgangsrecht naar Drugsvrede
Van apartheidsregime naar de triomf van de geestverruimende middelen.

                                                                                                                                             (DPIAB20230610NL)

Onrecht

Het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen uit 1961 is een cynische tekst omdat het willens en wetens, globaal, de doelstellingen van menselijke gezondheid en spiritueel welzijn en zelfs het voortbestaan van onze biotoop pretendeert na te streven terwijl ze die in werkelijkheid opoffert aan de machtsaspiraties van weinigen. Door een universeel verbod in te stellen op het gebruik van geestverruimende middelen worden heilzame planten van de natuur voor het individuele welzijn en het voortbestaan van de mensheid ons onthouden door op macht beluste imperiumbouwers. Uitgesloten van de genezende middelen die de biodiversiteit ieder mens biedt en onder dwang gerekruteerd in het onderhoud van de oorlog tegen deze middelen, zit de mensheid voortaan gevangen in de hersenspinsels van autoritaire heersers.

In dezelfde tweede helft van de twintigste eeuw hebben we ook de groei en bloei van mensen- en volkerenrechten gezien, maar ook dan weer, in overeenstemming met het beleid van de heersers, hun voortdurende schending. Het positieve resultaat van deze tweespalt is de mogelijkheid dit onrecht nu objectief te kunnen meten aan de formeel aanvaarde mensenrechtennorm. Het besef van grote sociale onrechtvaardigheid die uitmondt in legitieme grieven die de samenleving ontwrichten kan zich zo vertalen in een breed gedragen besef van de noodzaak tot herstel. De manier om dit aan te pakken blijkt de Transitionele Justitie te zijn. Overgangsrecht, een benadering die de plichten van staten en de rechten van slachtoffers benadrukt bij het zoeken naar verzoening.

Vaak belichaamd in Waarheids- en Verzoeningscommissies, zoals in het schoolvoorbeeld van Zuid-Afrika, stelt overgangsjustitie zowel onderdrukkers en facilitators als slachtoffers ter verantwoording voor hun misdaden. Middels een nationaal proces van openbare schuldbekentenis, verzoeken om vergeving en bedeling van gerechtigheid kan een hervonden wederzijds vertrouwen overgaan in een nieuw sociaal evenwicht en hernieuwde mogelijkheden voor coëxistentie. Een moeilijk en langdurig proces, gekenmerkt door vallen en opstaan.

Het concept van overgangsjustitie wordt ondertussen ook gebruikt om de toekomst vorm te geven door middel van verzetspraktijken, wanneer de onderdrukkers niet willen luisteren en weigeren traditionele uitbuitingsstructuren in overeenstemming te brengen met geldende universele mensenrechtenwaarden. Waarden die in een democratie tot het menselijk DNA worden gerekend zodat verzet tegen het onrecht dat wordt gepropageerd door afwijkende rechtssystemen, als legitiem en rechtmatig wordt beschouwd. Omdat deze onrechtsituaties vaak lokale overblijfselen zijn van vroegere koloniale rechtssystemen, worden die niet alleen door de slachtoffers maar ook vanuit de wereldgemeenschap veroordeeld. Transitionele justitie is zo de katalysator geworden voor burgerlijke revolutie.

De Drugsoorlog vormt een uitzondering op dit onderdrukkingsmodel in die zin dat het in zijn huidige, moderne vorm van het verbod op geestverruimende middelen een fenomeen is dat globaal wordt onderschreven. Ook al is er nu op lokaal niveau een paradigmaverschuiving gaande van bestraffing naar behandeling, op wereldniveau heerst nog steeds de naleving van de oorlogsregels en zal internationale kritiek meestal niet ter ondersteuning van de slachtoffers komen, maar juist de staat vermanen die het aandurft te voldoen aan zijn mensenrechtenverplichtingen. De slachtoffers, vaak nog als verslaafden bestempeld, zijn het moderne equivalent van de kaste van onaanraakbaren. Een kaste apart, apartheid heruitgevonden door prohibitionistische moguls. Machtsverslaafden.

Recente voorbeelden van wijzigingen in het cannabisbeleid, in de VS resp. de EU, geven duidelijk aan hoe de VN-prohibitie zelfs de machtigste spelers in haar greep houdt en daarmee de conservatieve krachten in de praktijk vrij spel geeft. Twee gebeurtenissen waarbij de rechten van gebruikers, in weerwil van de grandioze belofte van de aangekondigde acties, het onderspit moesten delven, schokten in het bijzonder. Eerst kwam Biden’s misplaatste cannabispardonnetje, daarna de Duitse cannabislegalisering ‘version dutch light’.

Het presidentieel pardon kwam er voor ongeveer 6.500 door de Federale overheid veroordeelden voor eenvoudig cannabisbezit, tegen een totaal van over 2.000.000 op Staatsniveau gepardoneerden voor heel de VS. Het pardon gold alleen voor regulier in de VS ingeschreven veroordeelden zodat niet-gereguleerde immigranten, als die al niet waren gedeporteerd, alsnog het land kunnen worden uitgezet. Ook andere categorieën worden niet vergeven, zoals gebruikers die zelf kweken of kleine verkopers en ook iedereen die na de gratiedatum werd/wordt gearresteerd, krijgt geen gratie. Over schadevergoeding van de gepardoneerden werd met geen woord gerept. Bij het aankondigen van de gratie werd gezegd dat niemand het verdient om gestraft te worden voor louter bezit. "Te veel levens zijn ontwricht vanwege onze mislukte benadering van marihuana." Zei Biden. Maar wel gaat hij dus door met te straffen en levens te ontwrichten!

De pardonaankondiging vond plaats op 6 oktober 2022, kort voor de landelijke verkiezingen in november 2022, en bleek uiteindelijk dus een verkiezingsstunt. De middeleeuwse Dante plaatste de corrupte pardoner, die heilige voorwerpen niet als aflaat verkocht maar voor persoonlijk gewin, in de negende cirkel van de hel. Het is duidelijk dat Biden een te verbrandde vergever is om nu al vergeven te worden. Het VS Congresslid uit NY, Alexandria Ocasio-Cortez zei: "Als de VS toegeven dat deze wetten onrechtvaardig waren, dan mogen we gratie niet discrimineren op basis van burgerstatus. Laten we ALLEN die vrijheid en rechtvaardigheid geven." In de aanloop naar het pardon was de verwachting dat hiermee de ‘paradigm shift’ in het federale VS drugsbeleid zou worden ingezet. Het bleek een kat in een zak en een grotesk spektakel, waarbij de onderdrukker een dode muis naar zijn favoriete slachtoffers gooide.

Dan was er de schertsvertoning van een paar Europese landen die in 2023 tot en met de handel van cannabis wilden legaliseren. De Duitse minister van Volksgezondheid pochte over de uitmuntendheid van zijn project dat in de toekomst als voorbeeld voor heel Europa zou kunnen dienen. Het stierf een stille dood in de kantoren van enkele anonieme functionarissen van de Europese Commissie! Experts vragen zich hardop af wat de redenen zijn voor het EU njet want van de geroemde transparantie is niets meer over. De Commissie liet weten geen commentaar te geven op specifieke nationale discussies. Martin Jelsma, gerenommeerd expert van het Transnational Institute in Amsterdam, denkt dat de reden is dat de voorstellen niet in overeenstemming zijn met het Kaderbesluit van de EU-Raad inzake drugs van 2004, noch met de drie relevante VN-verdragen. Hij denkt ook dat het nuttig zou zijn als de Commissie een indicatie zou geven van haar standpunt.

Om recreatieve cannabis te reguleren buiten de VN-conventies om, maar binnen de grenzen van het internationaal publiekrecht, kunnen partijen de VN-conventies inzake verdovende middelen opzeggen en er eventueel naar terugkeren met een voorbehoud dat de regulering van recreatieve cannabis op basis van prioritaire positieve mensenrechtenverplichtingen mogelijk maakt. Noch de Europese Commissie noch de Duitse regering hebben de bescherming van de mensenrechten van gebruikers ingeroepen om zo ook aan hun eigen mensenrechten verplichtingen te kunnen voldoen.

De Oorlog tegen Drugs, het verbod op de Planten van de Goden en het meedogenloze controlebeleid van de VN en haar facilitators - de quasi-totaliteit van haar leden - hebben van de allereerste poging om de menselijke toekomst via een gezamenlijke onderneming van de hele mensheid te organiseren een criminele onderneming gemaakt. Nu de Staten hun mensenrechten verplichtingen niet nakomen en om geopolitieke redenen weigeren gebruikers van bewustzijnsverruimende middelen menswaardig te behandelen, ligt de uitdaging bij de gebruikers, de outcasts, die het hoofd moeten bieden aan hun tegenstanders en, met behulp van burgerlijke revolutie, de tegenstanders moeten verplichten samen met hen de uitweg te vinden die verdere coëxistentie mogelijk maakt.

Naar overgangsrecht*

Overgangsjustitie gaat over hoe samenlevingen reageren op de nasleep van ernstige en massale mensenrechtenschendingen. Het gaat dan ook in de eerste plaats over slachtoffers die willen dat er recht wordt gedaan. Maar hoe recht te doen als hele groepen systematisch werden beroofd van al hun rechten, inclusief sociale en economische, en gedwongen werden te overleven in de marge van de samenleving? Hoe kunnen in zo’n samenleving vertrouwen en respect zich herstellen in een systeem dat is gebroken door grootschalige wreedheden? Hoe kan gerechtigheid worden bereikt?

Hoewel elke context uniek is, moeten samenlevingen en individuele actoren over de hele wereld antwoorden vinden op dezelfde complexe vragen, of, wanneer en hoe ze de weg moeten inslaan naar een vreedzame, rechtvaardige en inclusieve toekomst, waar misdaden uit het verleden zijn erkend en verholpen en waar burgers en leiders het erover eens zijn dat geweld en mensenrechtenschendingen nooit meer kunnen voorkomen. Het is een lange en gecompliceerde reis die de zinvolle deelname van slachtoffers en alle sectoren van de samenleving vereist.

Overgangsjustitie richt zich op de rechten van slachtoffers als burgers en mensen en streeft naar verantwoording, erkenning en schadeloosstelling voor de geleden schade. Door slachtoffers centraal te stellen en hun waardigheid voorop te stellen, wijst overgangsjustitie de weg voorwaarts naar een hernieuwd sociaal contract dat alle burgers omvat en de rechten van iedereen beschermt.

Overgangsjustitie houdt in dat mensen samenwerken om terugkerende cycli van geweld te beëindigen en om de nasleep van onrecht aan te pakken door reacties uit te lokken. Dit kunnen mechanismen zijn om de waarheid te achterhalen over wat er is gebeurd en waarom, en om het lot te bepalen van degenen die zijn vastgehouden of onder dwang zijn verdwenen. Het kan gaan om zowel gerechtelijke als buitengerechtelijke processen, zoals (inter)nationale strafrechtelijke vervolging gericht op het ter verantwoording roepen van daders. Het kunnen hervormingen zijn van de structuren die een samenleving beheren, maar ook initiatieven omvatten om slachtoffers schadeloos te stellen, in verschillende vormen, zoals financiële compensatie, restitutie van eigendommen of burgerrechten, toegang tot gezondheidszorg, huisvesting of onderwijs, evenals de erkenning en herdenking van de slachtoffers.

Deze reacties, helpen een samenleving om van conflict naar duurzame vrede te gaan, van autoritarisme naar democratie, van een erfenis van massale schendingen naar respect voor mensenrechten, en van een cultuur van straffeloosheid naar een cultuur van waardigheid. Ze zijn van toepassing in landen die nog steeds door oorlog worden verscheurd, in landen die uit conflict of repressie komen, en in ontwikkelde democratieën die te maken hebben met niet-geadresseerde mensenrechtenschendingen die verband houden met systemische discriminatie en marginalisering.

Overgangsjustitie is geen standaardoplossing noch een universele formule voor replicerende instellingen. Het is eerder als een netwerk van wegen die je dichter bij je doel kunnen brengen: een vreedzamere, rechtvaardigere en inclusievere samenleving die in het reine is gekomen met haar gewelddadige verleden en gerechtigheid heeft gebracht voor de slachtoffers. Er is niet één enkele weg. Integendeel, samenlevingen volgen verschillende wegen, afhankelijk van de aard van de gepleegde wreedheden en de bijzonderheden van het land, waaronder zijn cultuur, geschiedenis, juridische en politieke structuren, capaciteiten, evenals zijn etnische, religieuze en sociaaleconomische samenstelling. Hoe ver een samenleving is gekomen en hoe snel ze vooruitgaat, hangt af van de vastberadenheid, onvermoeibare inspanningen en samenwerking van vele belanghebbenden, van politici en overheidsactoren tot slachtoffers, maatschappelijke organisaties en gewone burgers.

In het geval van de War on Drugs, die de wereldgemeenschap raakt met het complete gamma van criminele uitingsvormen zal het overgangsrecht op de eigen manier moeten worden aangepakt. Met innovatieve justitiële oplossingen die worden aangestuurd door lokale en regionale actoren die een afspiegeling zijn van prioritair dynamisch lokaal beleid in plaats van one-size-fits-all of zware interventies die beroep doen op buitenlandse expertise. Dit laat onverlet dat deze oorlog tegen de gebruikers vanuit de VN centraal wordt aangedreven en daarom op dat centrale niveau een gezamenlijk antwoord vraagt.

Drugs Overgangsrecht

Het Drugs Peace Institute stelt voor om, voor de bepaling van onze gemeenschappelijke identiteit, uit te gaan van het mensenrecht dat door het drugsoorlogsgeweld van de Verenigde Naties nog niet gepositiveerd werd en daarom straffeloos kon worden geschonden, als volgt :

“Krachtens de vrijheden opgesomd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, de onze door geboorterecht, veroordelen wij het onwettige verbod op het gebruik van geestverruimende middelen vanwege de Verenigde Naties en eisen Drugsvrede: de eerbiediging van het recht op vrijheid van consumptie, inclusief de productie en distributie van bewustzijnsverruimende middelen, en het genot van alle andere mensenrechten en fundamentele vrijheden, zonder onderscheid op basis van consumptievoorkeur. De uitoefening van dit recht op vrijheid van consumptie kan natuurlijk worden beperkt, maar alleen bij wet, op grond van op bewijs gebaseerde argumenten en wanneer dit in een democratische samenleving nodig is om een legitiem doel van algemeen belang te dienen.”

Binnen de grenzen van het respect voor het recht op vrijheid van consumptie en de andere mensenrechten willen wij de zoektocht naar het Drugs Overgangsrecht met alle middelen proberen te bevorderen om vanuit onze wens tot verzoening de waarheid te horen en te vertellen en vergeving aan te bieden zodat de samenleving met nieuw vertrouwen in de mensheid de toekomst aan wil vangen. Om te beginnen zullen de minimumcondities voor samenwerking tussen slachtoffers moeten worden afgesproken en het pad daar naartoe moet worden gedefinieerd. Als het dan lukt een gezamenlijke gebuikersverklaring aan de VN te presenteren dan is er een start.

De Europeese Transitionele Drugs Justitie Groep (ETDJG), die we op 18 juni in Poitiers (Frankrijk) tijdens het jaarlijkse feest van de 18 Joint boven het doopfont houden is een groep van gemotiveerde vrouwen die opkomen voor het ideaal van de beëindiging van de oorlog tegen drugs die de barrières opwerpt voor een gezond leven van haar geliefden. Moeders, die in pijn gebaard hebben en nu in pijn en machteloos moeten toezien hoe het verbod op bewustzijnsveruimende middelen haar kinderen meesleept naar lijden en de dood. Vrouwen die vanuit de liefde voor het leven dat ze zelf schenken de brutaliteit van laffe, anonieme moord resoluut afwijzen en de daders daarvoor willen aanwijzen en publiekelijk ter verantwoording roepen. Uit elk Europees land zullen vrouwen, gebruikers en lotgenoten van gebruikers, in het bestuur van de ETDJG zetelen en in elk land zal er een lokale groep zijn. Geen enkele lokale groep wordt gevraagd om een hele gemeenschappelijke ideologie te onderschrijven, wel om het basisidee te ondersteunen dat mensen vrij zijn om te consumeren volgens hun voorkeur. Indien een gezamenlijke actie onaanvaardbare eisen stelt, kan de betrokken lokale JDT-groep zich dus altijd onthouden van deelname aan deze specifieke actie.Op 18 juni zullen de eerste lokale groepen worden voorgesteld

Acties

Om de GEJDT met verve op de kaart te zetten starten we met twee acties. Een dringende oproep voor medicinale cannabis voor soldaten die betrokken zijn bij de oorlog in Oekraïne. De andere is ook veelbetekenend, aangezien het de bedoeling is dat de Verenigde Naties aanvaarden dat de slachtoffers van hun verbodsbeleid, ook wel de War on Drugs genoemd, menen dat het onrecht van deze oorlog de rechtvaardiging vormt voor een beroep op de VN voor een Drugsovergangsrecht.

1. Aanvragen van legalisatie van medicinale cannabis in Oekraïne
In dit land heeft de Verkhovna Rada, het Oekraïense parlement, de stemming over de wet op medicinale cannabis sinds 2020 uitgesteld, na een mislukte eerste stemming, ondanks de steun van de regering en president Zelensky. De datum van 1 juli is zojuist bekend gemaakt voor een voorlopige stemming. Om ervoor te zorgen dat de vereniging "Patiënten van Oekraïne", onze lokale tegenhanger, tijd heeft om de wetgevers voor te bereiden die gunstig zijn voor de legalisering van medicinale cannabis, moet het resultaat van elke actie uiterlijk op 26 juni aanstaande door hen zijn ontvangen. Er worden twee acties voorgesteld.

Een verklaring van Europese artsen die cannabis als medicijn voorschrijven/goedkeuren, aan de voorzitter van de Verkhovna Rada, waarin wordt getuigd van de therapeutische kwaliteiten van cannabis, meer bepaald voor de bestrijding van pijn, PTSS, epilepsie en andere veel voorkomende pathologieën tijdens oorlogsoperaties. Inna Ivanenko, president van patiënten van Oekraïne, zegt: "Het verbod op medicinale cannabis is schandalig, een kunstmatige staatsbarrière voor toegang tot behandeling, in een land waar binnenkort 6 miljoen patiënten pijnstilling nodig zullen hebben. Als activisten zitten we in een moeilijke situatie omdat er geen dokters in Oekraïne zijn die publiekelijk kunnen zeggen dat medicinale cannabis het leger helpt, omdat ze het niet gebruiken, omdat het verboden is. Het is daarom moeilijk voor ons om publiekelijk campagne te voeren zonder sterke buitenlandse sprekers die kunnen overtuigen dat deze behandeling ons leger helpt."
Ter ondersteuning van het verzoek van Patiënten van Oekraïne vragen we patiënten die in Europa met medicinale cannabis worden behandeld om naar Europese en internationale artsen- en patiëntenverenigingen te schrijven om het verzoek van Oekraïne van harte en massaal te steunen.

Internationale Alliantie voor Cannabinoïde Geneesmiddelen (IACM). Verzoeken te richten aan de twee voorzitters, dr. Kirsten Müller-Vahl en Dr. Franjo Grotenhermen, op , met de vermelding: legalisering van medicinale cannabis in Oekraïne.

Daarnaast een brief van de "Europese moeders voor medicinale cannabis" gericht aan de voorzitter van de Verkhovna Rada, de heer Ruslan Stefanchuk, met een soortgelijk verzoek om medicinale cannabis te legaliseren, waarin niet zozeer technische argumenten naar voren worden gebracht, maar vooral persoonlijke overtuiging van het recht, van alle rechten op leven voor hun dierbaren die hun eigen leven riskeren voor het voortbestaan van de Oekraïense natie. Alle persoonlijke steun van Europese activisten is welkom en moet worden gericht aan , ter attentie van mevrouw Inna Ivanenko, onder vermelding van: medicinale cannabis.

Het is belangrijk om te beseffen dat therapeutische cannabis iets anders is dan recreatief, vooral in een overwegend anti-prohibitionistische politieke omgeving. De oorlog in Oekraïne vormt een probleem van drugstekorten in het land en zou kunnen leiden tot een argument voor legalisatie. Daarom wordt onze actie door Patients of Ukraine als 'just in time' beschouwd. Het is echter aan ons om ervoor te zorgen dat onze actie door Oekraïense verbodsactivisten niet kan worden geïnterpreteerd als een open deur naar het grote 'Kwaad' dat wordt gepropageerd door de Enkelvoudige conventie van 1961.

Onze actie heeft tot doel medicinale cannabis te legaliseren voor gebruik door soldaten in de oorlog in Oekraïne. Oekraïners en Russen. Onze verzoeken zullen daarom ook naar Moskou worden gestuurd.

2. Petitie aan het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten voor de aanstelling van een Speciale Rapporteur voor Transitionele Drugs Justitie (Drugsovergangsrecht).

Den Bosch

Pand op slot voor nog geen kilo hennep? Dat vindt rechter wel erg makkelijk | Den Bosch | bd.nl (juni 2023)

Een bedrijfspand waar minder dan een kilo softdrugs is gevonden een jaar lang sluiten? Veel te grof. Die boodschap kreeg de gemeente Den Bosch dinsdagmorgen mee van de bestuursrechter. ,,De burgemeester mag niet denken: we zien wel of de rechter ons terugfluit.”

Het kort geding was aangespannen door de eigenaar van het pand waar in februari van dit jaar 960 gram hennep werd gevonden. De loods is gevestigd op bedrijventerrein De Rietvelden in Den Bosch. De burgemeester besloot daarop dat het pand een jaar lang gesloten moet worden. ,,Dat is standaard bij bedrijfspanden”, lichtte een ambtenaar van de gemeente dinsdagmorgen toe bij de rechtbank.

Wietlucht bij pand

De hennep was eigendom van coffeeshop Chip 'n Dale, gevestigd in de Hinthamerstraat. De eigenaar van het pand had de loods verhuurd aan zijn neef, die bedrijfsleider is bij de coffeeshop. Hij sloeg daar vooral andere spullen op, maar in februari vond de politie er ook 960 gram hennep. De politie was getipt dat het naar wiet rook in de omgeving van het pand.

Op grond van de Wet Damocles greep burgemeester Mikkers naar de mogelijkheid om het pand een jaar te sluiten. Ook vanwege het risico op ‘ripdeals’, verklaarde de ambtenaar van de gemeente. Want volgens hem zou in het coffeeshopwereldje bekend zijn dat Chip 'n Dale wel vaker softdrugs in het pand bewaarde.

Maar bestuursrechter Wijnen legde uit dat de sluiting van een pand alleen aan de orde kan zijn als de openbare orde in het geding is, als er sprake is van overlast. ,,Dat blijkt duidelijk uit de jurisprudentie. Ik verwacht dat de gemeente ook volgt wat rechters in vergelijkbare zaken zeggen.”

'Maar ja, het was familie’

De eigenaar van het pand had zich ook al verbaasd over de maatregel. ,,Wie heeft er iets aan een pand dat een jaar lang leeg staat? Ik zie het nut en de noodzaak niet.” En de veronderstelling van de gemeente dat in ruime kring bekend zou zijn dat er in zijn pand wel eens wiet lag, veegde hij van tafel. ,,Het is een afgesloten terrein. Niemand wist ervan.” En hij zelf ook niet, voegde hij daar aan toe.

Dat vond rechter Wijnen dan weer wat naïef. ,,Je pand verhuren aan iemand die voor een coffeeshop werkt, dat is toch een beetje de kat op het spek binden.” Ook de gemeenteambtenaar zei dat er in zo'n geval ‘toch een belletje moet gaan rinkelen’. De vrouw van de eigenaar: ,,Het was naïef. Maar ja, het was familie.”

De man heeft het bedrijfspand inmiddels verkocht aan een stucadoorsbedrijf. Maar de dreigende sluiting door de gemeente zet de transactie weer op losse schroeven. De rechter doet uiterlijk 20 juni uitspraak.

Urk 

Omroep Flevoland - Nieuws - College Urk wil 30 barretjes onder strenge voorwaarden legaliseren (7 juni 2023)

(...) Gedogen, vergunnen of verbieden?

Het college zette drie scenario's op een rijtje. Het eerste is het aanpassen van de gedoogregels zoals die er waren. Maar dat zal niet te handhaven zijn, zo bewezen de afgelopen jaren. Een tweede scenario is het compleet uitbannen van alle jeugdhonken waardoor er geen enkele vorm van uitgaan op het industrieterrein meer mogelijk is. Maar daar kleven nog grotere bezwaren aan. Er is dan niet genoeg ruimte in de reguliere horeca voor iedereen. De gemeente kan daarnaast grote ongeregeldheden verwachten en het college denkt dat er dan helemaal een kat- en muisspel ontstaat op het bedrijventerrein.

Het college stelt daarom beperkte legalisatie voor, in eerste instantie voor anderhalf of twee jaar. Het college wil dat er een exploitatievergunning komt voor maximaal dertig groepslocaties met ongeveer vijftien bezoekers per pand. Die vergunning moet onder een stuk strengere voorwaarden gaan vallen dan de oude regels. Daarvan moet nog wel de APV aangepast worden. Verder moeten er extra toezichthouders komen. En daarnaast moet er een meer divers aanbod van legale horeca komen, zodat er minder verleiding zal zijn om de barretjes in de bedrijfspanden te bezoeken.

De gemeente wil daarmee bereiken dat er uiteindelijk minder wordt uitgegaan op het bedrijventerrein. Zo lang daar nog wel barren zijn die bezocht worden, moet er beter toezicht komen.

Twijfels over uitvoerbaarheid

Verschillende partijen vragen zich af of handhaving nu wel kans van slagen heeft. Er zal ook zeker een cultuuromslag moeten komen. De gemeente erkent ook wel dat een nieuw systeem niet alle onwenselijke situaties kan tegengaan. Het is ook de vraag of bepaalde strenge voorwaarden wel getoetst kunnen worden aan de nieuwe Omgevingswet. Volgens de gemeente wordt het hoe dan ook een project van de lange adem. (...)

Agenda Urk - Commissie I woensdag 7 juni 2023 19:30 - 22:30 - iBabs RIS (bestuurlijkeinformatie.nl) 

4 Beleidsregels groepsbijeenkomsten

Bijlagen

• • Raadsvoorstel groepsbijeenkomsten 10-5-2023.docx 86 KB
  • Beleidsnotitie groepsbijeenkomsten Lemster-Kamper en Zwolsehoek 16-5-2023.docx 851 KB
  • Formulier technische vragen groepsbijeenkomsten CU.docx 43 KB
  • Formulier technische vragen groepsbijeenkomsten CDA.docx 62 KB

Dronten

Politiek gaat nadenken over softdrugsbeleid Dronten - Flevopost (6 juni 2023)

Op voorstel van GroenLinks en de PvdA gaat de politiek in Dronten zich buigen over het softdrugsbeleid in de gemeente. Door het bestaande beleid tegen het licht te houden moet duidelijk worden of het wellicht wenselijk is een coffeeshop toe te staan in Dronten.

Nul-optie

Op dit moment is dat niet mogelijk, omdat de gemeente de zogenaamde ‘nul-optie’ hanteert bij het softdrugsbeleid, waarbij tegen de verkoop van softdrugs altijd strafvervolging wordt ingesteld. Door de aspecten op het gebied van de volksgezondheid, veiligheid, het welbevinden van inwoners en de verslavingsproblematiek te onderzoeken en tegen het licht te houden, moet duidelijk worden of een coffeeshop wel of geen goed idee is. Dat blijft vervolgens wel een politieke keuze. GroenLinks is voorstanders van een coffeeshop in Dronten, de PvdA is daar ‘nog geen groot voorstander’ van. (...)

Doetinchem